Portret z cyklu Kompozycja 3, 2021

Portret z cyklu ,, Sztuka nieodłącznym elementem codzienności " 

W cyklu rzeźb autorka skupiła na stworzeniu jednego uniwersalnego portretu, bez cech dosłowności który wzbogaciła o przesunięcia, wycięcia oraz wykonała dekoracyjne złocenia uzyskując w ten sposób indywidualny charakter każdego portretu.

Materiał: Masa ceramiczna biała bez szamotu, Szkliwo białe mącone, Płatek sztucznego srebra szlagaluminium

Temperatura pierwszego wypału 960 st C,temperatura drugiego wypału 1020 st. C

Wymiary: Wysokość 27 cm Szerokość 25 cm

Rzeźba o tytule "Portret z cyklu Kompozycja 3" to praca z 2021 roku o wymiarach 25x27 cm. Jej autorem jest Anna Hałat.

Praca wykonana została w technikach: ceramika, szkło. Jest to masa, do produkcji której używa się m. In. Gliny, kaolitu, kwarcu czy tlenków pierwiastków, które w następnej kolejności są formowane w dowolny kształt i wypalane w wysokiej temperaturze. Zgodnie z decyzją artysty, ceramikę można pomalować i nałożyć zabezpieczające barwniki szkliwo, a następnie ponownie wypalić w piecu. Technika ceramiczna jest jedną z najstarszych technik użytkowych i artystycznych w historii ludzkości: pierwsze ślady naczyń ceramicznych pochodzą z okresu paleolitycznego. Przez wieki, najbardziej pożądanym rodzajem ceramiki była porcelana – biała, delikatna, prześwitująca; jej receptura stanowiła dla Europejczyków tajemnicę aż do XVIII wieku. Mniej szlachetnym wariantem ceramiki jest fajans, który na szeroką skalę od XVI wieku produkowały manufaktury w holenderskim Delft. Polskie zakłady ceramiczne to z koli Ćmielów, Łubań, Wałbrzych, Włocławek i Bolesławiec. Ceramika pozwala na produkcję szerokiego wachlarzu artystycznych obiektów: wazonów, talerzy, świeczników, kafli piecowych i ściennych i wielu innych. Artystami, którzy wykonywali ceramiczne rzeźby, byli z kolei Alina Szapocznikow i Igor Mitoraj. Jest to materiał powstały w wyniku topienia w wysokiej temperaturze piasku kwarcowego, węglanu sodu oraz węglanu wapnia. Głównym składnikiem szkła jest natomiast tlenek krzemu. Ze względu na zdywersyfikowany skład chemiczny, możemy wyróżnić szkło potasowe, sodowe, krzemowe oraz borowo-krzemowe. W sztuce, szkło wykorzystywano do wyrobów rzemiosła artystycznego, takich jak naczynia, figurki czy lustra, w witrażownictwie oraz w malarstwie. Jako podobrazie, szkło zyskało ogromną popularność w miniaturowym malarstwie osiemnastowiecznym oraz w malarstwie ludowym, w którym wykorzystywano również farby temperowe.

Artysta wykonał rzeźbę w stylu minimalizm. Eksperymenty minimalistyczne bywają określane jako protoinstalacje ze względu na fakt, iż proponowały nowe podejście do związku przedmiotu z przestrzenią dzieła, stając się jej nierozerwalną częścią.

Przewodni temat pracy to człowiek. Jest temat uniwersalny dla historii sztuki: w prehistorii sylwetki ludzkie pełniły rolę mistyczną, w czasach renesansu stanowiły estetyczny wzór piękna, zaś w sztuce współczesnej wątek ten skupia się przede wszystkim na świadomości, percepcji i wnętrzu ludzkim, niekoniecznie przedstawiając go w całej postacii, a obrazując to, co jest częścią jego umysłu.

Autor rzeźby wykorzystał przy tworzeniu pracy kolor biały. Kolor ten stanowi uniwersalny element, który nada naszemu wnętrzu minimalistycznego charakteru.

Nastroj pracy charakteryzuje spokój, który związany jest najczęściej z motywami natury bądź abstrakcją w subtelnej gamie kolorystycznej.