Ryba II/12/23 , 2023

Ryba ceramiczna sygnowana numerem II/12/23 

Ceramika wypalana w temperaturze 1060 st C. 

Malowana farbami podszkliwnymi oraz szkliwiona szkliwem transparentnym.

Postanowiłam odreagować i oderwać się od tego co dzieje się wokół i stworzyłam zupełnie nowa, zupełnie inna od pozostałych kolekcje rzeźb ryb które zdecydowanie odbiegają od tego co tworzyłam dotychczas.

Bazuje na odlewie z masy ceramicznej który nadaje kształt i rozmiar mojej rybie. Następnie przekształcam odlew ręcznie nadając każdej rybie oryginalny i unikatowy charakter. Doklejam elementy dekoracyjne, nakładam różne faktury oraz wycinam wzory. Każda rzeźba jest unikatowa, sygnowana na spodzie numerem.

Do wszystkich moich rzeźb wykonuje szkice i rysunki. Przy tworzeniu tej kolekcji ryb zrezygnowałam z tej części pracy twórczej ponieważ zależy mi na spontanicznym działaniu i uzyskaniu nieoczekiwanych efektów.

Rzeźba o tytule "Ryba II/12/23 " to praca z 2023 roku o wymiarach 33x24 cm. Jej autorem jest Anna Hałat.

Praca wykonana została w technice ceramika. Jest to technika, która polega na zmieszaniu ze sobą gliny, kwarcu, kaolinu i tlenków pierwiastków, uformowaniu dowolnego kształtu a następnie wypaleniu go w wysokiej temperaturze w specjalnym piecu. Ceramika znana jest ludzkości od czasów paleolitu, o czym świadczą odkrycia archeologiczne. Najszlachetniejszym rodzajem ceramiki była chińska porcelana, która pojawiła się tam w VII wieku, zaś w Europie receptura ta pozostawała zagadką aż do XVIII wieku. Wcześniejsze europejskie próby ceramiczne skutkowały wynalezieniem fajansu, z którego słynęły holenderskie manufaktury. Polskimi wytwórniami ceramicznymi są Ćmielów, Włocławek, Bolesławiec, Wałbrzych, Łubań. Ceramika posiada szerokie zastosowanie: wyrabia się z niej zastawy stołowe, lichtarze, świeczniki, wazony, kafle ścienne i piecowe, reliefy i rzeźby. Artystami tworzącymi w tej technice byli Alina Szapocznikow, Igor Mitoraj, Bolesław Biegas, Stanisław Sikora.

Pracę możemy zakwalifikować do stylu figuratywne. Figuratywizm był dominującym typem kompozycji od starożytności aż do wieku dziewiętnastego, kiedy zaczęły pojawiać się nowe artystyczne tendencje zmierzające do coraz większej subiektywizacji wizji artystycznej na płótnie i w rzeźbie.

Tematem tej pracy są morze, zwierzę. Jest to wątek chętnie podejmowany przez artystów malujących z natury, tworzących swe kompozycje w czasie plenerów artystycznych. Morze pozwala artyście na zaprezentowanie swoich umiejętności technicznych, oddając jego złożoną strukturę i efekt załamywania się promieni słonecznych na powierzchni fali. Od początku dziejów sztuki pojawiały się one we każdej jej postaci: jako drugoplanowi bohaterowie scen dworskich, a nawet na samodzielnych portretach. Zwierzęta występują jako dekoracyjny motyw na obrazie bądź w krytycznym, zaangażowanym kontekście, jak to miało miejsce np. W twórczości Katarzyny Kozyry.

Autor rzeźby wykorzystał przy tworzeniu pracy kolor wielokolorowy. Welobarwne dzieła sztuki warto dopasować do wnętrza tak, by choć jeden kolorystyczny element kompozycji znalazł odzwierciedlenie w elemencie wystroju poza ramami obrazu.

Nastroj pracy charakteryzuje radość. Wbrew temu, co można sądzić, wywołanie radości u odbiorcy jest jednym z najtrudniejszych wyzwań artystycznych.