Płaskorzeźba I

Rzeźba o tytule "Płaskorzeźba I" to praca z 0 roku o wymiarach 40x92 cm. Jej autorem jest Jerzy Nowakowski.

Dzieło zostało wykonane w technikach: metal, brąz. Jest to materiał, często krystaliczny, w którym występują tak zwane wiązania metaliczne. Jego głównymi wyróżnikami są plastyczność, połysk, brak przezroczystości, sprężystość, przewodnictwo elektryczne i cieplne oraz łatwość obróbki. Metale wykorzystuje się w wielu gałęziach przemysłu, takich jak spożywczy, metalurgiczny, maszynowy, rolniczy, energetyczny, papierowy, elektromechaniczny. Metal może być również materiałem artystycznym, który wykorzystuje się do odlewów rzeźb. W tym materiale tworzyli Bolesław Biegas i Igor Mitoraj, zaś obecnie wielkoformatowe rzeźby z brązu u stali tworzy Tomasz Górnicki. Jest to medium doskonale znane w sztuce od czasów starożytnych, nadając nazwę „epoce brązu”. Brąz jest stopem różnych metali (najczęściej są to miedź i cyna), który wykonywano w antycznym mieście Brundisium na terenie dzisiejszej Italii. Posiadał szerokie zastosowanie: poprzez technologię odlewu stosowano go do produkcji narzędzi rolniczych, rzemieślniczych czy pierwszych pieniędzy; w okresie archaicznym w Grecji, jak i w starożytnym Egipcie, Persji i całej Azji Mniejszej, był materiałem wykorzystywanym w celach artystycznych do tworzenia rzeźb. W tym celu opracowano technikę „na wosk tracony”, polegającą na oklejaniu woskowej rzeźby gipsem lub gliną, a następnie zastąpieniu warstwy wosku przez twarda i wytrzymałą warstwę brązu. Technika ta, choć znacznie zmodyfikowana, wciąż cieszy się popularnością w świecie artystycznym. Słynnymi przykładami rzeźb z brązu są „Woźnica delfijski”, „Dawid” Donatella, „Myśliciel” Rodina i Pomnik Chopina projektu Wacława Szymanowskiego.

Dzieło posiada charakterystyczne cechy utworu dla stylu figuratywne. Przykładami prac figuratywnymi są prace Petera Paula Rubensa, Diego Velazqueza, Jana Vermeera czy Jana Matejki.

Przewodni temat pracy to człowiek. Jest temat uniwersalny dla historii sztuki: w prehistorii sylwetki ludzkie pełniły rolę mistyczną, w czasach renesansu stanowiły estetyczny wzór piękna, zaś w sztuce współczesnej wątek ten skupia się przede wszystkim na świadomości, percepcji i wnętrzu ludzkim, niekoniecznie przedstawiając go w całej postacii, a obrazując to, co jest częścią jego umysłu.

Autor rzeźby wykorzystał przy tworzeniu pracy kolor beż. Beż to dobre rozwiązanie dla rustykalnych, drewnianych wnętrz.

Klimat rzeźby opisać mozna jako spokój, łączący się z atmosferą medytacji, kontemplacji dzieła sztuki i jest osiągany poprzez minimalistyczne kompozycje bądź też stonowaną kolorystykę.