Szklanka, 2018

Szklanka

O tytule "Szklanka" to praca z 2018 roku o wymiarach 80x52 cm. Jej autorem jest Andrzej Kościelniak.

Dzieło zostało wykonane w technice wydruk atramentowo-pigmentowy. Jest to wysokojakościowy wydruk, w którym wykorzystuje się tusz pigmentowy oraz certyfikowaty papier charakteryzujący się doskonałą jakością. Inne nazwy tej techniki to giclee, inkografia oraz print. Printy wykorzystuje się do drukowania reprodukcji malarskich, fotografii w dobrej jakości oraz jako samodzielne dzieła, sygnowane przez autora oraz limitowane. Aby mogły przetrwać kilkaset lat, należy przechowywać je w odpowiednich warunkach, bez narażania na światło słoneczne oraz wilgoć. Wydruki atramentowo-pigmentowe cieszą się uznaniem architektów wnętrz, którzy pragną ożywić wnętrze przy pomocy sztuki; dla kolekcjonerów stanowią tańszą alternatywę prac na płótnie.

Podłożem tej pracy jest papier barytowany. Jest to papier wykorzystywany do tworzenia odbitek fotograficznych. Należy do grupy negatywowo-pozytywowej. Jego właściwości mogą być dowolne oraz wpływać tym samym na efekt końcowy: fotografia na papierze barytowanym może być więc błyszcząca, matowa lub pół-matowa. Papier ten składa się z dwóch warstw: warstwy podkładowej oraz warstwy barytowanej. Baryt nadaje podkładowi biały kolor oraz przyczepność w stosunku do emulsji fotograficznej. Papier barytowy stosowany jest przez fotografów do uzyskania odbitek wysokiej jakości.

Dzieło posiada charakterystyczne cechy utworu dla stylu minimalizm. Jako minimalizm określa się kompozycje malarskie ograniczające rezerwuar środków artystycznych na rzecz prostych, schematycznych kompozycji oraz skromnej gamy kolorystycznej.

Tematem tej pracy jest martwa natura. Już w starożytności, w sztuce, można zauważyć pojawiające sie motywy martwej natury. Jednak za prawdziwych mistrzów należy uznać holenderskich malarzy z XVII wieku, którzy bardzo często wykorzystywali ten motyw. Obrazy przedstawiające martwą naturę były chętnie kupowane przez mieszczaństwo a w XVII wieku znalazły uznanie kolekcjonerów „stylu holenderskiego”, którego wielbicielem był między innymi Stanisław August Poniatowski.

Autor wykorzystał przy tworzeniu pracy kolor czarny, który tworzy niezwykle ciekawe połączenia z ciemnymi wnętrzami, dobrze wygląda również w białych pomieszczeniach jako biegun przeciwny wobec sterylnego, jasnego pokoju.

Nastroj pracy charakteryzuje melancholia, która była szczególnie popularna w malarstwie końca XIX wieku, kiedy nasiliły się tendencje dekadenckie oraz katastroficzne.