Infinity of Space. Karolina Zwoniarska, Jacek Zwoniarski i Marek Zając

Alicja Stasiak, 11 grudnia 2024

Przestrzeń — fizyczna, metaforyczna, emocjonalna — jest spoiwem łączącym twórczość trojga artystów, których prace prezentowane są na wystawie „Infinity of Space”. Obrazy Karoliny Zwoniarskiej i Marka Zająca oraz rzeźby Jacka Zwoniarskiego eksplorują pojęcie przestrzeni, a zarazem redefiniują jej granice i charakter. Zapraszamy na wystawę do Galerii -1 (ul. Wybrzeże Gdyńskie 4) do 18 grudnia 2024 roku.

 

Marek Zając, Przed burzą, 2022 r.

 

Marek Zając jest absolwentem Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach. Ukończył również Wydział Malarstwa na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Jako współtwórca Kamienicy Artystycznej TA3, Galerii TA3 oraz Stowarzyszenia Artystycznego FRONT SZTUKI zajmuje się promocją oraz edukacją artystyczną. Od 2006 roku Marek Zając spełnia się również w roli nauczyciela w warszawskim Zespole Szkół „Bednarska”. Artysta buduje obrazy w oparciu o przestrzenne oddziaływania zachodzące pomiędzy układami architektonicznymi, szukając w nich odniesień do energetycznych śladów jakie pozostawia po sobie człowiek. Artysta zafascynowany architekturą brutalistyczną, zmienia jej charakter przy użyciu koloru, tworząc nowe przestrzenie i zaskakujące budowle. Decyduje się tworzyć piękno poprzez kontrast. Wybitny szwajcarsko-francuski architekt Le Corbusier, zwykł mawiać: Prowadzę dialog pomiędzy surowością i delikatnością, pomiędzy bezbarwnym i intensywnym, pomiędzy precyzją a przypadkiem. Zmuszam ludzi do myślenia i refleksji. Marek Zając, poprzez swoje surowe pejzaże oddaje myśl znakomitego przedstawiciela modernizmu. Jego twórczość oscyluje wokół malarstwa, które bada przestrzeń miejską biorąc za punkt wyjścia jednostkowy, indywidualny motyw: pomnik, fragment budynku, kolumnę, klatkę schodową, szczelinę między blokami, zważając jednocześnie na porę dnia lub pogodę, która prowadzi odbiorcę przez mroki, cienie, poranki i burze. Surowe kompozycje mają być jak architektura brutalistyczna – synonimem myślenia o odrzuceniu dekoracji oraz ideą wprowadzającą w abstrakcję przestrzeni uniwersalnej.

 

Karolina Zwoniarska, od góry: Kwiaty jabłoni ściął przymrozek, 2023 r., W środy nie latam samolotem, 2024 r.

 

Karolina Zwoniarska jest artystką wizualną i malarką. Studiowała na Wydziale Sztuki na Uniwersytecie Jana Kochanowskiego w Kielcach. W 2006 roku ukończyła również Malarstwo na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Po studiach współtworzyła w stolicy pracownie malarskie, by finalnie założyć Stowarzyszenie Artystyczne FRONT SZTUKI. Artystka organizuje wystawy, plenery oraz festiwale w kraju i za granicą. Poetyka twórczości Karoliny Zwoniarskiej odwołuje się do uniwersalnych emocji i idei, artystka przyznaje, że jej sztuka jest intymną opowieścią o kobiecie. Ta opowieść zawsze osadzona jest w konkretnej przestrzeni, której fizyczne cechy stają się integralnym elementem narracji. Artystka nie tworzy samotnych obiektów – jej dzieła są węzłami sieci, w których światło i materia pozostają w stanie dynamicznej interakcji. Poszukuję idolki, madonny, bogini, nauczycielki w sobie i w innych kobietach. Nie chodzi tylko o warstwę intelektualną. Zależy mi, żeby obrazy mocno fizycznie wpływały na widza, żeby podskórnie czuł ich tkankę i energię. To energia jest nośnikiem mojej historii związanej ze śmiertelną chorobą, którą przeszłam, a także z niepełnosprawnością. Malowanie to moja medytacja i uwolnienie. – mówi Karolina Zwoniarska.

 

Wybrane rzeźby autorstwa Jacka Zwoniarskiego

 

Jacek Zwoniarski studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie na Wydziale Rzeźby pod kierunkiem profesora Jana Kucza oraz profesora Stanisława Kulona. Abstrakcyjne myślenie o formie stało się celem poszukiwań twórczych artysty, nawet jeśli tematem byli ludzie. Z wielkiego bogactwa motywów związanych z człowiekiem, artysta skupił się na przedstawieniach torsów. Ulubionym materiałem rzeźbiarskim artysty są różnorodne kamienie – wykorzystuje ich unikalny kolor i fakturę. Stosowane przez Zwoniarskiego rozwiązania formalne oraz sposób operowania przestrzenią prowadzą odbiorcę do sylwetek wyłaniających się z kamiennych bloków. W ich strukturze zawarty jest ogromny ładunek zmysłowości, choć nie zawsze związany z mimetycznymi wizerunkami kobiet. Umberto Eco w „Historii Piękna” pisał: Sztuka współczesna odkryła wartość i płodność materii. Nie znaczy to oczywiście, że artyści innego czasu nie byli świadomi, że pracują nad pewnym materiałem i nie rozumieli, jak z owego materiału wywodzą się ich konstrukcje, niejedna twórcza podpowiedź, przeszkoda i wyzwolenie. Już Michał Anioł utrzymywał, rzecz powszechnie znana, iż rzeźba jawi mu się jako już zawarta w bloku marmuru. Jeżeli jednak artyści zawsze wiedzieli, że powinni prowadzić dialog z materią i odnajdywać w niej źródło inspiracji, to twierdzono jednak, że materia jest sama w sobie bezkształtna, a piękno powstaje dopiero potem, gdy odciśnie się w niej pewna idea i pewna forma. Wspomniana zmysłowość w sztuce Jacka Zwoniarskiego, ukryta w zimnym, nieprzyjaznym kawałku marmuru, czeka na wyłonienie za sprawą twórczej interwencji artysty. Artysta przekształca trwałość i ciężar kamienia, czyniąc z niego medium pełne subtelności.

 

Marek Zając, Zielona szczelina, 2022 r.

 

Pojęcie przestrzeni staje się metaforą wspólnotowego i indywidualnego życia, terytorium sieci relacji społecznych. Poetyka tytułu i aranżacja wystawy w intencji organizatorów niesie w sobie pierwiastek afirmatywny — poprzez traktowanie przestrzeni jako takiej, która w swej osmotycznej aktywności może rozproszyć cień, unieść melancholię, odkrywać ciało, materię, granice twórczości. Wystawa „Infinity of Space” jest dostępna w Galerii -1 codziennie do 18 grudnia w godz. 8.00 – 20.00. Wstęp jest bezpłatny. Zapraszamy!

 

Karolina Zwoniarska, Rytuał przejścia, 2019 r.