Urbanistyczna utopia Le Corbusiera
Ilu architektów czy urbanistów – tyle pomysłów na miasto idealne. Jednak na szczególną uwagę wśród tego grona zasłużył Le Corbusier. Samouk, architekt, który nie ukończył studiów a mimo to znany i uznany. Syn zegarmistrza, który zasłynął dzięki swoim śmiałym pomysłom.
Jednym z nich jest 5 zasad współczesnej architektury, idealnie obrazuje je film Alixa Bossarda:
Zasady nowoczesnego mieszkalnictwa były początkiem dla pasji urbanistycznej Le Corbusiera. Architekt z potrzeby serca przez większość swojego życia tworzył plany urbanistyczne miast (między innymi: Antwerpii, Algieru, Barcelony, Bogoty ,Buenos Aires, Czandigar, Saint Die Sztokholmu, Marsylii, Moskwy, Montevideo, Nowego Jorku, Rio de Janeiro, Zurychu. A od roku 1912 do 1960 dla Paryża). Owe plany nie zostały zrealizowane ze względu na radykalne pomysły Le Corbusiera. Często planował wyburzenia starych części miasta pozostawiając tylko najważniejsze zabytki.
Niespełnionym marzeniem pozostała przebudowa serca Paryża. Le Corbusier zaproponował wyburzenie centrum miasta na północ od Sekwany, a w jego miejscu wybudowanie przestronnego osiedla „Plan Voisin”. Paryż w tym miejscu był bardzo zatłoczony, a jego przebudowa miała zmienić śródmieści w miasto-ogród.
Plan Voisin to przekład na realną przestrzeń wcześniej projektu Ville Contemporaine – teoretycznego trzymilionowego miasta idealnego. Według Planu Voisin centralna część Paryża miała być zrównana z ziemią (poza najcenniejszymi zabytkami) i zagospodarowana uniwersalną siatką ulic porównywalną do planu urbanistycznego Manhattanu. Architekt zaplanował budowę 60 piętrowych regularnie ułożonych budynków na planie krzyża oraz niższych bloków łamanych pod kątem prostym. Całość założenia dopełniała zieleń oraz tereny rekreacyjne. Materiały użyte do budowy osiedla miały być zunifikowane i prefabrykowane. Miasto przecinałaby autostrada, a w centrum znajdowałyby się bezkolizyjne skrzyżowania. Piesi nie musieliby chodzić po mieście mają tereny zielone w pobliżu domów.
Pomysły Le Corbusiera zostały skrytykowane przez co nie zostały zrealizowane. Mimo wszystko jego wizje wpłynęły na kierunki budownictwa powojennego modernizmu, a pod przewodnictwem Le Corbusiera opublikowano w 1943 Kartę Ateńską. Plan Voisin jednoznacznie zrywał z tradycją, pobudzał rozwój nowoczesnych miast pozbawionych korytarzowej zabudowy przez co przestronniejszych, jaśniejszych i czystszych.
