Bizony, 1997

Obraz o tytule "Bizony" to praca z 1997 roku o wymiarach 50x35 cm. Jej autorem jest Agnieszka Korczak.

Praca wykonana została w technice akwatinta. Jest to technika pochodząca z XVII wieku, jedna z rodzajów grafiki wklęsłej. Często występuje obok akwaforty. Rozpowszechniła się w wieku XVIII dzięki francuskiemu artyście i wynalazcy Janowi Batyście Le Prince’owi. W dawnych wiekach, technika ta była sposobem na powielanie znanych kompozycji malarskich, później funkcjonowała jako autonomiczne dzieło sztuki. Akwatinta jest techniką wymagającą wiedzy oraz praktyki: polega ona na wystawianiu poszczególnych fragmentów metalowej płyty na działanie kwasu azotowego. Odpowiedni efekt powstaje poprzez różną głębokość trawionych kwasem obszarów. Akwatinta daje efekty malarskie, dlatego też często występuje z akwafortą, która bliższa jest rysunkowi. Najsłynniejszym przykładem akwatinty są „Okropności wojny” Francisco Goi, połączone również z techniką suchej igły, akwafortą i miedziorytem.

Artysta wykonał obraz w stylu figuratywne. Sztuką figuratywną jest przede wszystkim realizm, stanowiący dokładnie odzwierciedlenie wizualnych form otaczającej nas rzeczywistości.

Tematem tej pracy jest zwierzę, które było motywem kompozycji malarskich tworzonych przez prehistorycznych artystów na ścianach jaskiń. Pojawiało się również w malarstwie ściennym i mozaikach w Pompejach czy Herkulanum (wystarczy przypomnieć sobie słynną posadzkę z psem stróżującym podpisaną „Cave canem”). Fascynację zwierzętami widać również w polskim malarstwie realistycznym na płótnach Kossaków, Chełmońskiego oraz Wierusza-Kowalskiego.