La Danse

Grafika o tytule "La Danse" to praca z 0 roku o wymiarach 65x70 cm. Jej autorem jest Salvador Dali.

Praca wykonana została w technice litografia. Jest to technika druku płaskiego, wynaleziona w ostatnich latach XVIII wieku przez niemieckiego grafika Aloisa Senefeldera, popularna w kolejnym stuleciu. Praca nad litografią rozpoczyna się od opracowania powierzchni kamienia litograficznego (wapiennego). W zależności od efektu końcowego, jaki chce uzyskać artysta, kamień należy wypolerować lub wyszorować piaskiem. Kolejny etap polega na stworzeniu rysunku tuszem bądź kredką na tak przygotowanej powierzchni. W następnej kolejności, matrycę pokrywa się mieszanką gumy arabskiej i kwasu azotowego. Partie niepokryte rysunkiem przyjmują wodę, ale są oleofobowe, dlatego po pokryciu kamienia wodą i farbą pigment przyjmą tylko części rysunkowe. Końcowy krok polega na przyłożeniu do kamienia zwilżonego papieru i przyciśnięciu go prasą litograficzną. Litografia była techniką wykorzystywaną przez Leona Wyczółkowskiego i Jana Kantego Gumowskiego.

Praca wykonana jest w oparciu o papier. Jest to medium wykorzystywane jako podobrazie, stanowiące alternatywę dla płótna i deski. Papier, w zależności od rodzaju, pozwala na uzyskanie różnorodnych efektów. Ten o gramaturze 200 g/m2, o zwartej strukturze, i dużej chłonności, przeznaczony jest do farb akwarelowych, gwaszu, temper i tuszu. Innym typem papieru jest papier bezkwasowy, odporny na działanie czasu oraz promieni słonecznych. Z kolei ziarnisty papier o gramaturze 90 g/m2 może być wykorzystywany do rysunku kredkami, pastelami, sepią, węglem, sangwiną, ołówkiem. Papier jako podobrazie wykorzystywano od antyku; w średniowieczu powstawały na nim cenne miniatury oraz pierwsze projekty architektoniczne. W czasach renesansu stanowił podstawę szkiców koncepcyjnych, zaś od momentu wynalezienia druku stał się niezbędnym elementem do tworzenia grafiki. Współcześnie popularność zyskują aukcje dzieł sztuki na papierze; najdroższą papierową pracą sprzedaną na polskiej aukcji jest „Macierzyństwo” Stanisława Wyspiańskiego.

Dzieło posiada charakterystyczne cechy utworu dla styli ekspresjonizm, figuratywne. Przerysowane kompozycje, zniekształcenie przedstawianego świata, zaburzenia proporcji oraz perspektywy dzieła, wykorzystanie twardych linii i kolorów nietypowych dla rzeczywistości to charakterystyczne cechy Ekspresjonizmu. Sztuka figuratywna to typ prac artystycznych, w których możemy wyróżnić sylwetki ludzkie, zwierzęce czy przyrodnicze w ich proporcjach naturalnych lub bliskich rzeczywistym.

Przewodni temat pracy to człowiek. Człowiek pojawił się już w sztuce prehistorycznej i jest jednym z głownych tematów w sztuce do czasów współczesnych.

Autor grafiki wykorzystał przy tworzeniu pracy kolory zielony, żółty. Zielony, który przywołuje na myśl naturę, działa uspokajająco i wprowadza beztroską atmosferę. Z drugiej strony wibrujące odcienie zieleni pomagają zwiększyć naszą kreatywność. Dzięki żółtej barwie, nasze wnętrze wyda się przyjazne i gościnne.

Nastroj pracy charakteryzują radość, żywiołowość. Radość, którą wywołują jasne kolory, dekoracyjne linie i motywy takie jak ludzie, natura oraz zwierzęta. Żywiołowość mogą wywoływać dzieła sztuki o wibrujących barwach i dynamicznych liniach.