Osiodłali źrebaczka!, 2004

Osiodłali źrebaczka!

Grafika o tytule "Osiodłali źrebaczka!" to praca z 2004 roku o wymiarach 19x16 cm. Jej autorem jest Vera Kobylinska.

Praca wykonana została w technice linoryt. Jest to technika graficzna wypukła, polegająca na wycinaniu kompozycji w linoleum przy pomocy odpowiednich narzędzi rytowniczych (m. In. Noża i dłuta). Tak jak w drzeworycie langowym, żłobienia można wykonywać w różnych kierunkach. Linoleum to z kolei materiał powstały z masy z włókna i oleju lnianego, mączki drzewnej, kalafonii oraz pigmentu, umieszczonej na tkaninie z juty. Wynalazcą linoleum jest Frederick Walton, zaś produkcja tego materiału na masową skalę rozpoczęła się w połowie XIX wieku. Odpowiednio wyżłobione linoleum, stanowiące matrycę, zostaje pokryte farbą i odbite na papierze przy pomocy prasy ręcznej albo kostki introligatorskiej. W Polsce twórcami linorytów są Henryk Płóciennik czy Marek Mosiński.

Praca wykonana jest w oparciu o papier. Jest to medium wykorzystywane jako podobrazie, stanowiące alternatywę dla płótna i deski. Papier, w zależności od rodzaju, pozwala na uzyskanie różnorodnych efektów. Ten o gramaturze 200 g/m2, o zwartej strukturze, i dużej chłonności, przeznaczony jest do farb akwarelowych, gwaszu, temper i tuszu. Innym typem papieru jest papier bezkwasowy, odporny na działanie czasu oraz promieni słonecznych. Z kolei ziarnisty papier o gramaturze 90 g/m2 może być wykorzystywany do rysunku kredkami, pastelami, sepią, węglem, sangwiną, ołówkiem. Papier jako podobrazie wykorzystywano od antyku; w średniowieczu powstawały na nim cenne miniatury oraz pierwsze projekty architektoniczne. W czasach renesansu stanowił podstawę szkiców koncepcyjnych, zaś od momentu wynalezienia druku stał się niezbędnym elementem do tworzenia grafiki. Współcześnie popularność zyskują aukcje dzieł sztuki na papierze; najdroższą papierową pracą sprzedaną na polskiej aukcji jest „Macierzyństwo” Stanisława Wyspiańskiego.

Dzieło posiada charakterystyczne cechy utworu dla stylu figuratywne. Figuratywizm był dominującym typem kompozycji od starożytności aż do wieku dziewiętnastego, kiedy zaczęły pojawiać się nowe artystyczne tendencje zmierzające do coraz większej subiektywizacji wizji artystycznej na płótnie i w rzeźbie.

Tematem tej pracy jest zwierzę. Jest to temat lubiany zarówno przez twórców, jak i odbiorców dzieła: pierwsze wizerunki zwierząt możemy oglądać na ścianach jaskiń, gdzie prehistoryczni myśliwi umieszczali wizerunki stworzeń w celach rytualnych.

Wśród gamy kolorystycznej dominują kolory: biały, czarny. Biały, który w zależności od techniki, nadaje kompozycji świetlistości oraz wzmacnia kontrasty światło-cieniowe. Czerń może tworzyć zaskakujące połączenie z czarnym, minimalistycznym wnętrzem bądź działać na zasadzie konstrastu, kiedy wprowadzimy ją do jasnej przestrzeni.

Nastroj pracy charakteryzuje spokój, łączący się z atmosferą medytacji, kontemplacji dzieła sztuki i jest osiągany poprzez minimalistyczne kompozycje bądź też stonowaną kolorystykę.