Aresztowanie Iwana Bezdomnego z cyklu Mistrz i Małgorzata, 2011

Ilustracja do książki "Mistrz i Małgorzata" Michaiła Bułhakowa.  

Sygnowany w prawym dolnym rogu: Iwan Kulik 2011

Obraz o tytule "Aresztowanie Iwana Bezdomnego z cyklu Mistrz i Małgorzata" to praca z 2011 roku o wymiarach 70x100 cm. Jej autorem jest Iwan Kulik.

W celu stworzenia dzieła wykorzystał technikę gwasz. Jest to technika polegająca na tworzeniu głównie szkiców przygotowawczych i rysunków na papierze farbą wodną, w której składzie znajdziemy biel ołowianą lub cynkową bądź też kredę oraz gumę arabską, a więc spoiwo. Opisywana w XVI wieku przez teoretyka sztuki i artystę Giorgio Vasariego, choć jej historia sięga średniowiecza. Gwasz popularny był w XVII i XVIII wieku. Dawał nieprzezroczystą linię i często występował z innymi technikami malarskimi. Gwaszem posługiwali się Nikifor, Leon Wyczółkowski, Henri Matisse i Edward Burne-Jones.

Praca wykonana jest w oparciu o papier. Papier to jeden z najpopularniejszych mediów wykorzystywanych w warsztacie artystycznym, pozwalający na uzyskanie zróżnicowanych efektów, w zależności od faktury i materiału. Papier o gramaturze 200 g/m2, przeznaczony do malowania na nim farbami akwarelowymi, temperami, gwaszem czy tuszem, powinien mieć zwartą strukturę, odporną na wykonywanie korekt. Istotna też jest jego chłonność, bowiem nie powinien on falować i marszczyć się pod wpływem mokrych farb. Artyści często wybierają papier bezkwasowy, który można przechowywać przez długie lata oraz który cechuje się odpornością na działanie promieni słonecznych. Innym rodzajem papieru jest papier o gramaturze 90 g/m2, przeznaczony do wykonywania szkiców kredkami, pastelami, ołówkiem, węglem, sangwiną czy sepią. Wyróżnia się ziarnistą fakturą, gwarantującą odpowiednią przyczepność pigmentów. Techniki artystyczne wykorzystujące papier jako medium są znane od antyku. W czasach średniowiecza, na szlachetnym, grubym papierze powstawały miniatury zawarte w księgach; tworzono na szkice przygotowawcze oraz pierwsze rysunki architektoniczne. Z czasów renesansu zachowały szkicowniki Leonarda da Vinci czy Michała Anioła, papier stanowił podstawowe narzędzie pomocnicze przy tworzeniu fresków. Ogromną popularność zyskał od XVI wieku, kiedy w powszechnym obiegu znalazły się grafiki. Obecnie prace na papierze są cenione przez kolekcjonerów, zaś w domach aukcyjnych rysunki i ryciny na papierze grupowane są w osobnych katalogach.

Pracę możemy zakwalifikować do styli: ekspresjonizm, figuratywne. Najważniejszymi przedstawicielami ekspresjonizmu w Polsce byli graficy skupieni wokół grupy artystycznej BUNT, a więc Stanisław Kubicki, Stefan Szmaj, Władysław Skotarek czy Jan Jerzy Wroniecki. Sztuką figuratywną jest przede wszystkim realizm, stanowiący dokładnie odzwierciedlenie wizualnych form otaczającej nas rzeczywistości.

Przewodnie tematy pracy to: architektura, człowiek, motoryzacja. Architektura ukazuje zwykle krajobraz miejski, skupiając się na malarskim odzwierciedleniu tektoniki budynków. Jest temat uniwersalny dla historii sztuki: w prehistorii sylwetki ludzkie pełniły rolę mistyczną, w czasach renesansu stanowiły estetyczny wzór piękna, zaś w sztuce współczesnej wątek ten skupia się przede wszystkim na świadomości, percepcji i wnętrzu ludzkim, niekoniecznie przedstawiając go w całej postacii, a obrazując to, co jest częścią jego umysłu. Motoryzacja, która pojawia się w malarstwie już od czasów rewolucji przemysłowej w XVIII wieku. Pierwszymi motywami motoryzacyjnymi w sztuce były pociąg. Fascynację żelaznym monstrum znajdziemy w słynnym dziele Williama Turnera „Deszcz, para, szybkość”. W latach 20-tych, ogarnięci obsesją szybkich maszyn byli włoscy Futuryści.

"Aresztowanie Iwana Bezdomnego z cyklu Mistrz i Małgorzata" wyróżnia się paletą kolorów wśród których występują: niebieski, wielokolorowy, zielony, żółty. Niebieski, który dominował w twórczości Picassa w latach 1901-1904, dlatego też ten etap artystyczny nazywa się „Okresem błękitnym”Welobarwne dzieła sztuki warto dopasować do wnętrza tak, by choć jeden kolorystyczny element kompozycji znalazł odzwierciedlenie w elemencie wystroju poza ramami obrazu. Zieleń zbliża nas do natury, dlatego jeśli jesteśmy zmęczeni miejskim krajobrazem, zaprośmy zielone dzieło sztuki do naszego domu. Żółty, który często wykorzystywano w impresjonistycznych obrazach do podkreślenia elementów garderoby, nieba, kwiatów oraz zbóż. Barwa ta rozświetla kompozycję, nadając jej delikatnego charakteru.

Klimat obrazu opisać mozna jako: niepokój, żywiołowość. Niepokój, który osiągany był przez artystów poprzez przywoływanie tematów śmierci, niebezpieczeństwa, strachu, ucieczki, sennych koszmarów. Szczególnie niepokojące są prace Francisca Goi, Arnolda Böcklina czy Williama Blake’a. Prace o dynamicznych kompozycjach, poruszające wątki związane ze skrajnymi stanami emocjonalnymi tworzą atmosferę żywiołowości.