Sztuki Piękne, 12 tys. obserwujących, 1288 polubień, nr 23/2023, 2023

Projekt "Sztuki Piękne" to rezultat inspiracji anonimowym twórcą Algorytmem w przestrzeni mediów społecznościowych. Współpracując z artystkami z całego świata, tworzy on nowoczesny obraz kobiety - płodnej, kreatywnej, wolnej. Projekt ten odważnie przedstawia kobietę dzielącą się sobą, stającą do swoich twórczych potencjałów, uwalniając od presji doskonałości.

Algorytm demystyfikuje proces tworzenia, kładąc nacisk na proces i twórcę. Wskazuje drogę wymagającą ćwiczeń, powtórzeń, ukazując twórczość jako dziecięcą radość eksperymentowania. Jego innowacyjny zabieg przenosi uwagę z efektu na twórcę, co motywuje artystki i definiuje kanon kobiecego piękna w erze internetu.

Cieszy fakt, że taki projekt zdobywa ogromne zainteresowanie, zwłaszcza w kontekście przeszłego traktowania wolnych kobiet. Algorytm rozumie potęgę sztuki w działaniu, ukazując kobietę jako siłę, upiększającą, nadającą sens, napełniającą pasją i łagodnością.

Sztuka od zawsze sięgała do symboli kobiecej płodności i twórczości. Algorytm, korzystając z tradycyjnych symboli, wpisuje się w ewolucję kanonu kobiecego piękna. Kobieta, obok roli matki, używa swej mocy zasiewając myśli i wartości, kształtując przyszłe pokolenia.

Autorka, będąc kobietą, dostrzega świat poprzez fluktuacje hormonalne, co wpływa na jej percepcję codzienności jako matki i żony. Jako twórczyni materializuje wizje i refleksje, zdając sobie sprawę z delikatności świata elektroniki i potrzeby zachowania piękna.

Podsumowując, projekt "Sztuki Piękne" to nie tylko obraz kobiecego piękna, lecz także manifestacja wolności twórczej i siły kobiecej natury, ukazująca wartość sztuki w dzisiejszym zmiennym świecie.

Obraz o tytule "Sztuki Piękne, 12 tys. Obserwujących, 1288 polubień, nr 23/2023" to praca z 2023 roku o wymiarach 100x100 cm. Jej autorem jest Katarzyna Wołodkiewicz.

Praca wykonana została w technice akryl. Farba akrylowa to farba, do produkcji której wykorzystuje się żywice poliakrylowe z cząsteczkami pigmentów. Początkowo, zwłaszcza w latach 50-tych w Stanach Zjednoczonych i Meksyku, wykorzystywano je w budownictwie do malowania elewacji budynków narażonych na morski klimat. Wkrótce zaczęły być stosowane również jako medium malarskie. Są łatwe w użyciu, szybkoschnące, zachowują żywe kolory przez długi czas; ponadto mogą być stosowane na różnych podłożach – płótnach, drewnie, płycie metalowej, szkle, papierze, kartonie. Akryle nie wymagają znajomości skomplikowanych technik, jak bywa to w przypadku farb olejnych, dlatego też stanowią doskonały wybór dla miłośników sztuki, którzy dopiero zaczynają swoją przygodę z malarstwem. Technika ta pozwala na nakładanie zarówno grubych warstw farby, jak i cienkich, laserunkowych. W zależności od stopnia rozcieńczenia farby wodą, akryle mogą występować w postaci żelu w tubce, sprayu, płynu. Są najpopularniejszym rodzajem farby malarskiej, stosowanej między innymi przez Davida Hockneya, Jeana-Michela Basquiata, Andy’ego Warhola, Edwarda Dwurnika, Tadeusza Dominika czy Jana Dobkowskiego.

Autor pracy wykorzystał jako podłoże płótno. Jest to najpopularniejszy rodzaj podobrazia malarskiego, charakteryzujące się splotem płóciennym. Najczęściej do jego produkcji używa się włókien lnianych lub bawełny. Płótno może zostać naciągnięte na drewnianą ramę z blejtramu bądź przyklejone do deski drewnianej. Po zagruntowaniu płótna, jest ono gotowe do pokrycia kompozycją malarską.

Artysta wykonał obraz w stylach: ekspresjonizm, figuratywne, minimalizm. Przerysowane kompozycje, zniekształcenie przedstawianego świata, zaburzenia proporcji oraz perspektywy dzieła, wykorzystanie twardych linii i kolorów nietypowych dla rzeczywistości to charakterystyczne cechy Ekspresjonizmu. Przykładami prac figuratywnymi są prace Petera Paula Rubensa, Diego Velazqueza, Jana Vermeera czy Jana Matejki. Artyści sztuki minimalnej posługiwali się ascetycznymi bryłami, kojarzącymi się z architekturą, podstawowymi kształtami oraz liniami prostymi.

Przewodnie tematy pracy to: akt, człowiek, portret. Akt, który przedstawia nagość, zazwyczaj bez zwracania uwagi na estetykę formy i prezentacji. Jest jednym z najpopularniejszych motywów w rzeźbie, malarstwie i fotografii. Akt zazwyczaj prezentuje postaci ludzkie, kadrowane lub w całości. Człowiek, który jest bez wątpienia najpopularniejszym motywem w sztuce od prehistorii aż do dziś. Postać ludzka występowała w niezliczonych kontekstach artystycznych: jako święty, w kostiumie mitologicznym, w scenach rodzajowych, salonowych, alegorycznych oraz wielu innych. Człowiek zajął również ważne miejsce w sztuce abstrakcyjnej, jednak obiektem zainteresowania stało się jego wnętrze – świadomość oraz percepcja. Portret pojawił się w starożytności, już wtedy podejmując próby psychologicznego ukazania modela. Jako samodzielne dzieło sztuki powrócił dopiero w późnym średniowieczu.

Wśród gamy kolorystycznej dominują kolory: zielony, niebieski, różowy. W zestawieniu z ziemistymi odcieniami, kolor zielony wywoła efekt rajskiego ogrodu nawet w zamkniętym pomieszczeniu. Niebieski, który dominował w twórczości Picassa w latach 1901-1904, dlatego też ten etap artystyczny nazywa się „Okresem błękitnym”.

Autor dzieła utrzymał je w nastrojach które opisać możemy jako pasja, radość, spokój, inne. W przypadku pasji, artyści najczęściej stosują ciepłą kolorystykę zdominowaną przez czerwień lub wybierają tematy związane ze sferą uczuciową człowieka. Radość można osiagnąć poprzez kolory kojarzące się z przyrodą - np. Zielenią czy błękitami. Spokój, łączący się z atmosferą medytacji, kontemplacji dzieła sztuki i jest osiągany poprzez minimalistyczne kompozycje bądź też stonowaną kolorystykę.