Sztuki Piękne, 12 tys. obserwujących, 1298 polubień, nr 26/2023, 2023

Projekt "Sztuki Piękne" to rezultat inspiracji anonimowym twórcą Algorytmem w przestrzeni mediów społecznościowych. Współpracując z artystkami z całego świata, tworzy on nowoczesny obraz kobiety - płodnej, kreatywnej, wolnej. Projekt ten odważnie przedstawia kobietę dzielącą się sobą, stającą do swoich twórczych potencjałów, uwalniając od presji doskonałości.

Algorytm demystyfikuje proces tworzenia, kładąc nacisk na proces i twórcę. Wskazuje drogę wymagającą ćwiczeń, powtórzeń, ukazując twórczość jako dziecięcą radość eksperymentowania. Jego innowacyjny zabieg przenosi uwagę z efektu na twórcę, co motywuje artystki i definiuje kanon kobiecego piękna w erze internetu.

Cieszy fakt, że taki projekt zdobywa ogromne zainteresowanie, zwłaszcza w kontekście przeszłego traktowania wolnych kobiet. Algorytm rozumie potęgę sztuki w działaniu, ukazując kobietę jako siłę, upiększającą, nadającą sens, napełniającą pasją i łagodnością.

Sztuka od zawsze sięgała do symboli kobiecej płodności i twórczości. Algorytm, korzystając z tradycyjnych symboli, wpisuje się w ewolucję kanonu kobiecego piękna. Kobieta, obok roli matki, używa swej mocy zasiewając myśli i wartości, kształtując przyszłe pokolenia.

Autorka, będąc kobietą, dostrzega świat poprzez fluktuacje hormonalne, co wpływa na jej percepcję codzienności jako matki i żony. Jako twórczyni materializuje wizje i refleksje, zdając sobie sprawę z delikatności świata elektroniki i potrzeby zachowania piękna.

Podsumowując, projekt "Sztuki Piękne" to nie tylko obraz kobiecego piękna, lecz także manifestacja wolności twórczej i siły kobiecej natury, ukazująca wartość sztuki w dzisiejszym zmiennym świecie.

"Sztuki Piękne, 12 tys. Obserwujących, 1298 polubień, nr 26/2023" - obraz jest dziełem z 2023 roku I charakteryzuje się wymiarem 100x100 cm. Autorem jest Katarzyna Wołodkiewicz.

W celu stworzenia dzieła wykorzystał technikę akryl. Jest to farba syntetyczna, w produkcji której wykorzystuje się cząsteczki pigmentów oraz żywice poliakrylowe. Początkowo, farby akrylowe wykorzystywano do prac przemysłowych i budowlanych, m. In. Pokrywając nimi ściany budynków w klimacie nadmorskim, jednak od lat 50-tych szybko zyskiwały popularność jako medium malarskie. Posiadają liczne zalety: szybki czas schnięcia, dostępność, stosunkowo niską cenę, bogatą gamę kolorystyczną oraz łatwość posługiwania się nią. Może być wykorzystywana do pokrywania zarówno płótna jak i drewna, szkła, metalu, papieru, kartonu. Występuje w postaci płynnej (w pojemnikach) oraz żelowej (w tubkach) Farba akrylowa jest dobrym rozwiązaniem dla początkujących artystów, chociaż spotkamy ją w twórczości kanonicznych mistrzów malarstwa, takich jak Basquiat, Andy Warhol czy Edward Dwurnik.

Podłożem tej pracy jest płótno. Jest to najpopularniejszy rodzaj podobrazia malarskiego, charakteryzujące się splotem płóciennym. Najczęściej do jego produkcji używa się włókien lnianych lub bawełny. Płótno może zostać naciągnięte na drewnianą ramę z blejtramu bądź przyklejone do deski drewnianej. Po zagruntowaniu płótna, jest ono gotowe do pokrycia kompozycją malarską.

Pracę możemy zakwalifikować do styli: figuratywne, pop-art, realizm. W latach 50-tych XX wieku, w Stanach Zjednoczonych pojawił się ruch zwany Nową figuracją, postulujący umiejscowienie człowieka i jego kondycji ludzkiej w centrum twórczości artysty. Ważnymi postaciami dla rozwoju pop-artu byli członkowie brytyjskiej Independent Group, przede wszystkim Richard Hamilton, oraz amerykańscy artyści tacy jak Roy Lichtenstein, Robert Rauschenberg, Andy Warhol. Realizm wiernie przedstawiający rzeczywistość, stanowił oficjalne założenie Akademii Malarstwa i Rzeźby w całej Europie a rozwinięciem tego stylu stał się hiperrealizm, niezwykle szczegółowo odzwierciedlający rzeczywistość.

Tematem tej pracy są akt, człowiek, portret. Jest to przedstawienie nagiej postaci ludzkiej, podejmujące wątek estetyczny, zmysłowy czy krytyczny. Człowiek, który jest bez wątpienia najpopularniejszym motywem w sztuce od prehistorii aż do dziś. Postać ludzka występowała w niezliczonych kontekstach artystycznych: jako święty, w kostiumie mitologicznym, w scenach rodzajowych, salonowych, alegorycznych oraz wielu innych. Człowiek zajął również ważne miejsce w sztuce abstrakcyjnej, jednak obiektem zainteresowania stało się jego wnętrze – świadomość oraz percepcja. Jest to jeden z najtrudniejszych tematów plastycznych, wymagających nie tylko umiejętności artystycznych, ale w przypadku jego niefiguratywnego wydania - wiedzy psychologicznej i dużej wrażliwości w stosunku do modela.

Autor obrazu wykorzystał przy tworzeniu pracy kolory zielony, niebieski, fioletowy, różowy. Zieleń zbliża nas do natury, dlatego jeśli jesteśmy zmęczeni miejskim krajobrazem, zaprośmy zielone dzieło sztuki do naszego domu. Niebieski, który dominował w twórczości Picassa w latach 1901-1904, dlatego też ten etap artystyczny nazywa się „Okresem błękitnym”Fioletowy, który jest bez wątpienia bardziej dojrzałym wydaniem różu, dobrze wyglądającym w połączeniu z białym, szarym, beżowym oraz kremowym wnętrzem.

Autor dzieła utrzymał je w nastrojach które opisać możemy jako pasja, radość, żywiołowość, inne. W przypadku pasji, artyści najczęściej stosują ciepłą kolorystykę zdominowaną przez czerwień lub wybierają tematy związane ze sferą uczuciową człowieka. To pozytywne uczucie tworzy się pod wpływem oglądania kompozycji przedstawiających zabawne lub przyjemne chwile oraz szeroką paletę barwną, w której dominują zielenie, żółcienie, błękity, czerwienie. Sztuka pełna żywiołowości powinna znaleźć się w przestrzeni biurowej, ponieważ pozytywnie wpływa na kreatywność pracowników oraz dodaje energii.