Plaża nudystów- Zakiś ogóra, 2023

Nietypowa, oryginalna praca z otwartego cyklu " Plaża nudystów" tym razem w wersji czarno-białej. Plaża o dwuznacznym tytule...nawiązuje do sytuacji w której prezes NBP radzi nam jeść kiszonki....
Praca z przymrużeniem oka ma pokazywać ludzką naturę, przywary, emocje, w każdej z tych postaci możemy odnaleźć naszych bliskich, rodzinę , przyjaciół, samych siebie. Każda praca jest wyjątkowa ponieważ powstaje w pojedynczym egzemplarzu, każda reprezentuje inny- obecny stan emocjonalny autora. Idealnie pasuje do minimalistycznych wnętrz. Format A3 łącznie z passe-partout, sprzedawana bez ramy. Wymiar w świetle passe-partout: 24 cm x 30 cm Kolor passe-partout: Czarny

"Plaża nudystów- Zakiś ogóra" to obraz o wymiarach 30x40 cm z 2023 roku. Autorem pracy jest Marcin Waśka.

Praca wykonana została w technikach: tusz, inne. Jest to technika artystyczna, pochodząca z Chin. Współcześnie, do rysunku tuszem wykorzystuje się piórko ze stalówką. To właśnie kształt stalówki ma wpływ na grubość i intensywność kreski; ponadto artysta może wybrać kolor tuszu (firmy produkujące tusze dla artystów mają w ofercie ponad 15 kolorów). Najpowszechniejszym podłożem dla kompozycji z tuszu jest gładki, odporny na wilgoć papier. Może być on ryżowy lub pochodzić z bloku technicznego czy szkicownika. Tusz dobrze przyjmuje również kalka kreślarska, szkło oraz folia poliestrowa. Przykładami artystów, którzy w swojej twórczości wykorzystywali tusz jako medium są Albrecht Dürer, Giovanni Battista Piranesi, Annibale Carracci, Tintoretto, Vincent van Gogh czy Paul Klee.

Podłożem tej pracy jest papier. Papier to jeden z najpopularniejszych mediów wykorzystywanych w warsztacie artystycznym, pozwalający na uzyskanie zróżnicowanych efektów, w zależności od faktury i materiału. Papier o gramaturze 200 g/m2, przeznaczony do malowania na nim farbami akwarelowymi, temperami, gwaszem czy tuszem, powinien mieć zwartą strukturę, odporną na wykonywanie korekt. Istotna też jest jego chłonność, bowiem nie powinien on falować i marszczyć się pod wpływem mokrych farb. Artyści często wybierają papier bezkwasowy, który można przechowywać przez długie lata oraz który cechuje się odpornością na działanie promieni słonecznych. Innym rodzajem papieru jest papier o gramaturze 90 g/m2, przeznaczony do wykonywania szkiców kredkami, pastelami, ołówkiem, węglem, sangwiną czy sepią. Wyróżnia się ziarnistą fakturą, gwarantującą odpowiednią przyczepność pigmentów. Techniki artystyczne wykorzystujące papier jako medium są znane od antyku. W czasach średniowiecza, na szlachetnym, grubym papierze powstawały miniatury zawarte w księgach; tworzono na szkice przygotowawcze oraz pierwsze rysunki architektoniczne. Z czasów renesansu zachowały szkicowniki Leonarda da Vinci czy Michała Anioła, papier stanowił podstawowe narzędzie pomocnicze przy tworzeniu fresków. Ogromną popularność zyskał od XVI wieku, kiedy w powszechnym obiegu znalazły się grafiki. Obecnie prace na papierze są cenione przez kolekcjonerów, zaś w domach aukcyjnych rysunki i ryciny na papierze grupowane są w osobnych katalogach.

Dzieło posiada charakterystyczne cechy utworu dla styli abstrakcja, minimalizm. Jest to styl porzucający wszelkie podobieństwa formalne do form rzeczywistych, postulując wyrażanie za pomocą sztuki wartości abstrakcyjnych, idei, emocji, symboli. Minimalistycznymi obrazami są prace Marka Rothko, Kazimierza Malewicza oraz konceptualne kompozycje Zbigniewa Dłubaka i Romana Opałki.

Przewodnie tematy pracy to: abstrakcja, akt, człowiek, morze, portret, inne. Wśród aktów możemy wyróżnić estetyczne przedstawienia piękna ludzkiego ciała, wizerunki zaangażowane w kwestie społeczno-polityczne czy również takie obrazy i rzeźby, które są nośnikami symbolicznych, a zczasem mistycznych znaczeń. Człowiek pojawił się już w sztuce prehistorycznej i jest jednym z głownych tematów w sztuce do czasów współczesnych. Jest to wątek chętnie podejmowany przez artystów malujących z natury, tworzących swe kompozycje w czasie plenerów artystycznych. Morze pozwala artyście na zaprezentowanie swoich umiejętności technicznych, oddając jego złożoną strukturę i efekt załamywania się promieni słonecznych na powierzchni fali. Portrety są z jednej strony cennym źródłem historycznym, z drugiej zaś mogą dotyczyć krytycznego spojrzenia na kwestie społeczne i polityczne. W sztuce współczesnej skupiają się one na tym drugim zagadnieniu, choć nadal mogą występować w kokntekście czysto estetycznym.

Wśród gamy kolorystycznej dominują kolory: biały, zielony, czarny. Biały, który jest stosowany w malarstwie między innymi w celu wizualnego zmiękczenia kompozycji oraz nadania jej subtelnego charakteru. Zielony, który przywołuje na myśl naturę, działa uspokajająco i wprowadza beztroską atmosferę. Z drugiej strony wibrujące odcienie zieleni pomagają zwiększyć naszą kreatywność. Czarne dzieło sztuki z pewnością będzie stanowić instrygujący fragment wystoju wnętrz w naszym domu lub biurze.

Klimat obrazu opisać mozna jako: melancholia, radość, spokój, żywiołowość, inne. Melancholia, która była szczególnie popularna w malarstwie końca XIX wieku, kiedy nasiliły się tendencje dekadenckie oraz katastroficzne. Radość można osiagnąć poprzez kolory kojarzące się z przyrodą - np. Zielenią czy błękitami. Spokój najlepiej osiągnąć przy pomocy minimalistycznych kompozycji, które cechują ograniczoną paletą kolorystyczną. Stan ten wzmacniany jest przez wizualne bodźce, które oddziaływują na nasz wzrok żywymi, energetycznymi kolorami.