Sati sote, 2024

Gdzieś daleko szum słychać wodospadu. A tu tak cicho, tak spokojnie...
Praca autorska, zawerniksowana, sygnowana, 2024.
Akryl na płótnie, technika autorska.
Wymiary - 70 x 70 cm.
Boki pomalowane. Praca gotowa do zawieszenia.

Obraz latem 2024 uczestniczył w wystawie Botaniczne impresje - zanurzenie w wirtualnej rzeczywistości, Bochnia, Polska

Obraz posiada certyfikat autentyczności i ma numer katalogowy.

Gorąco polecam! Artysta-plastyk Nadia Siemek.

"Sati sote" - obraz jest dziełem z 2024 roku I charakteryzuje się wymiarem 70x70 cm. Autorem jest Nadia Siemek.

Praca wykonana została w technice akryl. Jest to rodzaj farby opatentowany w Niemczech w 1934 roku, początkowo wykorzystywany w przemyśle i do prac remontowych (malowano nią elewacje budowli w morskim klimacie); jako medium artystyczne rozpowszechnił się od lat 50-tych XX wieku i szybko zyskały popularność ze względu na łatwość operowania nimi, niską cenę, szybki czas schnięcia oraz żywe kolory. Akryle można stosować na dowolnym podłożu – drewnie, metalu, płótnie, papierze, kartonie, szkle. Nie jest to medium wymagające wiedzy i praktyki w takim stopniu, jak ma to w przypadku farb olejnych, dlatego farby akrylowe poleca się początkującym adeptom sztuk pięknych. Akryle pozwalają na nakładanie warstw cienkich, laserunkowych, jak i impastowych. Mogą występować jako płyn lub żel w tubkach. Można spotkać je w twórczości artystycznej Andy’ego Warhole’a, Tadeusza Dominika, Basquiata czy Edwarda Dwurnika.

Praca wykonana jest w oparciu o tkanina. Jest to wyrób tkacki (ręczny lub przemysłowy), polegający na przeplataniu układów nitek osnowy i wątku, które są do siebie prostopadłe. Szczególnym rodzajem tkaniny jest grupa tkanin artystycznych. Surowcem do ich tworzenia jest przędza lniana lub konopna oraz gruba przędza wełniana. Jako wątek stosuje się ścinki futer, tkanin, łodygi, trzciny, słomę, pędy bambusa, listewki drewniane. Często stosowanymi splotami artystycznymi są splot płócienny lub skośny. Tkaniny przemysłowe wykorzystuje się z kolei jako podobrazie malarskie lub kanwę wydruków cyfrowych.

Pracę możemy zakwalifikować do stylu figuratywne. Figuratywizm był dominującym typem kompozycji od starożytności aż do wieku dziewiętnastego, kiedy zaczęły pojawiać się nowe artystyczne tendencje zmierzające do coraz większej subiektywizacji wizji artystycznej na płótnie i w rzeźbie.

Tematem tej pracy są akt, kwiaty, portret. Akty, w kontekście rytualnym, można było spotkać w kulturach prehistorycznychKwiaty funkcjonują w sztukach plastycznych zarówno jako ornament, jak i samodzielny temat. Popularne były zwłaszcza w XVII wieku w Holandii, kiedy całe społeczeństwo opanowała słynna "tulipanowa gorączka". Portret, który tworzono już się w antyku jako formę upamiętnienia wizerunku przodków (w rzeźbie i malarstwie, np. Na portretach z Fajum). Po długim czasie, jako samodzielna forma dotycząca indywidualnych osób świeckich, pojawił się dopiero w okresie quattrocenta na ziemiach włoskich.

Autor obrazu wykorzystał przy tworzeniu pracy kolory zielony, wielokolorowy. Zielony, który doskonale sprawdza się we wnętrzach jasnych. Zaskakująco estetyczny efekt można osiągnąć również poprzez zestawienie tej barwy z błękitami. Dzięki zabiegowi artystycznemu mieszanej kolorystyki z łatwością dopasujemy dzieło do wnętrza o takiej kolorystyce, która występuje choć w jednym fragmencie obrazu czy rzeźby.

Autor dzieła utrzymał je w nastrojach które opisać możemy jako melancholia, spokój. Melancholia to uczucie trudne do określenia, pokrewne tęsknocie i zadumie, dlatego mogą ją wywołać obrazy odwołujące się do naszych pozytwnych przeżyć, np. Widoki morza czy konkretne postacie na obrazach. Spokój najlepiej osiągnąć przy pomocy minimalistycznych kompozycji, które cechują ograniczoną paletą kolorystyczną.