Pomiędzy, 2024

sylwetka  z realistycznej sztucznej trawy kóry był czescią ekpozycji, prezentowany na indywidualnej wystawie Piotra Trusika "Pomiędzy"

w Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski (22.02.2024-24.03.2024)

Piotr Trusik - ukończył z wyróżnieniem Wydział Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Zajmuje się malarstwem
i rysunkiem. Za wybitne osiągnięcia artystyczne pięciokrotnie otrzymał stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, trzykrotnie stypendium Rektora Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Dwukrotnie otrzymał stypendium marszałka województwa mazowieckiego. Finalista Biennale Malarstwa Bielska Jesień oraz Jesiennego Salonu Sztuki „LOOSTRO” w Biurze Wystaw Artystycznych w Ostrowcu Świętokrzyskim. Autor indywidualnej wystawy „Pomiędzy”' w CSW Zamek Ujazdowski. Jego prace były wystawiane w Muzeum Narodowym w Warszawie, Muzeum Fryderyka Chopina w Warszawie, paryskim Luwrze, Muzeum Narodowym w Mołdawii, a także w Birmingham, Nowym Jorku, San Diego i Tokio.

Czy to, na co patrzymy, jest tym, co naprawdę widzimy? Jak bardzo zabarwiamy widzenie własną naturą i doświadczeniami? Każdy z nas, widząc, czuje inaczej i odbiera rzeczywistość na swój sposób. Wystawa Pomiędzy pokazuje, że forma nie jest jedna i ostateczna – jest zawieszona pomiędzy światem rozpoznawalnym a odczuwalnym. Oznacza to, że prawdą obrazu nie jest to, co widzimy, ale to, co niewidoczne, skonfrontowane z dwuwymiarowością obrazu dosłownie i w przenośni. Pomiędzy może być rozpatrywane w dwóch aspektach: refleksji nad widzianą formą i rozpoznawalnym światem oraz indywidualnego odczucia, jakie wywołuje w nas otaczająca nas rzeczywistość.

Traktując dzieło jako pewien porządek, błędnie bierzemy je za prawdziwy świat, podczas gdy jest ono tylko naszym wytworem. Niemniej wiara w ten porządek jest drogą do sedna. Odrzucenie chaosu i niepokoju też jest swego rodzaju unikaniem drogi do prawdy. Po czasie się okazuje, że w tej sprzeczności jest jakaś nieokreślona racja. Nie mając pewności, co nią dokładnie jest, widzimy zdecydowanie, co nią nie jest. Poszukiwanie sedna jest abstrakcyjne, tak jak nasze myśli i idee wyrywające się ze świata realnego ku temu, czego nie ma, ale co może być. Ku nieobecnemu, niewyrażalnemu, co nie odbija, lecz kształtuje nasz obraz świata. Jeżeli obraz jest oknem, to okno jest otworem, otwarciem wewnętrznego na zewnętrzne, wypełnionego na niewypełnione.

"Pomiędzy" to obraz o wymiarach 60x177 cm z 2024 roku. Autorem pracy jest Piotr Trusik.

Praca wykonana została w technice inne.

Praca wykonana jest w oparciu o inne.

Artysta wykonał obraz w stylach: abstrakcja, figuratywne, inne, realizm. Jest to styl porzucający wszelkie podobieństwa formalne do form rzeczywistych, postulując wyrażanie za pomocą sztuki wartości abstrakcyjnych, idei, emocji, symboli. Sztuka figuratywna to typ prac artystycznych, w których możemy wyróżnić sylwetki ludzkie, zwierzęce czy przyrodnicze w ich proporcjach naturalnych lub bliskich rzeczywistym. Mistrzostwo w realistycznym ujęciu natury osiągnięto w XVII wieku, kiedy pojawił się nurt zwany trompe l'oeil (malarstwo iluzjonistyczne).

Tematem tej pracy są człowiek, pejzaż. Jest to temat pojawiający się w sztuce nieprzerwanie od czasów pierwszych rysunków na ścianach jaskiń. Sylwetki ludzkie pojawiały się w różnych kontekstach: od estetycznych po polityczno-społeczne i propagandowe. Klasyczny pejzaż został porzucony przez impresjonistów i postimpresjnistów, którzy zaproponowali nowe spojrzenie na ten motyw. Stał się on wtedy mniej realistyczny, a znacznie bardziej zmodyfikowany pod kątem psychologii twórcy.

Autor obrazu wykorzystał przy tworzeniu pracy kolor zielony, który doskonale sprawdza się we wnętrzach jasnych. Zaskakująco estetyczny efekt można osiągnąć również poprzez zestawienie tej barwy z błękitami.

Autor dzieła utrzymał je w nastrojach które opisać możemy jako melancholia, niepokój, pasja, spokój, inne. Melancholia może być wywoływana przez sztukę wykorzystującą motyw tęsknoty, zadumy nad przeszłością, rozstania czy śmierci. Niepokój jest osiągana przez dzieła sztuki oddziałujące na świadomość poprzez lęki pierwotne, np. Kompozycje ukazujące trudną do zidentyfikowania postać, stworzenia bez twarzy, ciemne kolory. Wywołują ją tematy dotyczące miłości i erotyki, zaś wśród kolorów pełnych pasji na pewno znajdą się czerwienie i róż. Kompozycje pełne spokoju są pozbawione efektu ruchu i dominuje w nich ohraniczona paleta barw.