Kompozycja abstrakcyjna nr 36, 2018

Rzeźba o tytule "Kompozycja abstrakcyjna nr 36" to praca z 2018 roku o wymiarach 47x55 cm. Jej autorem jest Aleksandra Koper.

W celu stworzenia dzieła wykorzystał techniki: ceramika, masa cementowa. Jest to masa, do produkcji której używa się m. In. Gliny, kaolitu, kwarcu czy tlenków pierwiastków, które w następnej kolejności są formowane w dowolny kształt i wypalane w wysokiej temperaturze. Zgodnie z decyzją artysty, ceramikę można pomalować i nałożyć zabezpieczające barwniki szkliwo, a następnie ponownie wypalić w piecu. Technika ceramiczna jest jedną z najstarszych technik użytkowych i artystycznych w historii ludzkości: pierwsze ślady naczyń ceramicznych pochodzą z okresu paleolitycznego. Przez wieki, najbardziej pożądanym rodzajem ceramiki była porcelana – biała, delikatna, prześwitująca; jej receptura stanowiła dla Europejczyków tajemnicę aż do XVIII wieku. Mniej szlachetnym wariantem ceramiki jest fajans, który na szeroką skalę od XVI wieku produkowały manufaktury w holenderskim Delft. Polskie zakłady ceramiczne to z koli Ćmielów, Łubań, Wałbrzych, Włocławek i Bolesławiec. Ceramika pozwala na produkcję szerokiego wachlarzu artystycznych obiektów: wazonów, talerzy, świeczników, kafli piecowych i ściennych i wielu innych. Artystami, którzy wykonywali ceramiczne rzeźby, byli z kolei Alina Szapocznikow i Igor Mitoraj. Jest to materiał, którego głównym składnikiem jest cement. W warsztatach artystycznych wykorzystuje się go tworzenia rzeźb, zaś w latach 90-tych ubiegłego wieku w Polsce był jednym ze składników betonu, z którego powstawały rzeźby ogrodowe. Ceniono cement biały, nadający rzeźbom jasny odcień możliwy do zabarwienia na dowolne kolory, odporny na warunki atmosferyczne oraz cement szary, z którego wykonywano surowe, zachowawcze w odbiorze wizualnym rzeźby. Artystami stosującymi masę cementową do tworzenia rzeźb i reliefów byli Alina Szapocznikow i Bronisław Kierzkowski. Monumentalnym przykładem wykorzystania cementu (jako składnika betonu) jest pomnik Żydów berlińskich autorstwa Petera Eisenmana, stojący w centrum stolicy Niemiec. Powtarzalne bloki, dzięki swojemu układowi i materiału, z którego zostały wykonane, robią piorunujące wrażenie na odbiorcy jako instalacja site-specific.

Dzieło posiada charakterystyczne cechy utworu dla styli figuratywne, surrealizm. Sztuką figuratywną jest przede wszystkim realizm, stanowiący dokładnie odzwierciedlenie wizualnych form otaczającej nas rzeczywistości. Surrealiści korzystali z szerokiego repertuaru narzędzi plastycznych: obrazów, rzeźb, pierwszych instalacji, asamblaży, fotomontaży.

Tematyka pracy to człowiek. Jest temat uniwersalny dla historii sztuki: w prehistorii sylwetki ludzkie pełniły rolę mistyczną, w czasach renesansu stanowiły estetyczny wzór piękna, zaś w sztuce współczesnej wątek ten skupia się przede wszystkim na świadomości, percepcji i wnętrzu ludzkim, niekoniecznie przedstawiając go w całej postacii, a obrazując to, co jest częścią jego umysłu.

Wśród gamy kolorystycznej dominuje kolor szary. Szarość warto wprowadzić do wnętrza minimalistycznego, dzięki czemu zyska ono jeszcze więcej nienachalnej elegancji.

Nastroj pracy charakteryzuje spokój, łączący się z atmosferą medytacji, kontemplacji dzieła sztuki i jest osiągany poprzez minimalistyczne kompozycje bądź też stonowaną kolorystykę.