List, 2018

Drzeworyt barwny. Rzadko spotykana i szlachetna technika. Prosta forma i zdecydowana czarna kreska charakterystyczna dla drzeworytu. Grafika wykonana na profesjonalnym, grubym (300g) papierze, nieoprawiona, sygnowana i numerowana

"List" - grafika jest dziełem z 2018 roku I charakteryzuje się wymiarem 44x64 cm. Autorem jest Bohdan Wincenty Łoboda.

W celu stworzenia dzieła wykorzystał technikę drzeworyt. Jest to jedna z najstarszych technik graficznych, zaliczana do druków wypukłych. Podłożem drzeworytu jest deska, na której tworzy się rysunek, a następnie za pomocą specjalnych narzędzi rytowniczych wycina się tło, które w efekcie końcowym będzie białe. Miejsca wypukłe pokrywa się farbą drukarską, a następnie, za pomocą prasy, odbija na podłożu papierowym. W zależności od sposobu przygotowania deski i sposobu grawerunku, wyróżniamy drzeworyt langowy, sztorcowy, groszkowy, tonowy, faksymilowy i chiaroscuro. Drzeworyt pojawił się w Europie w XIV wieku, zaś najstarsza zachowana odbitka drzeworytnicza pochodzi z klasztoru Buxhein w Austrii i jest datowana na 1424 rok. Od drugiej połowy XV wieku drzeworytnicy stosują na swoich deskach technikę szrafowania, czyli cieniowania, zaś od kolejnego stulecia stosuje się kilka matryc w celu nadania odbitkom koloru (wcześniej drzeworyty były kolorowane ręcznie). Najwybitniejszymi drzeworytnikami wczesnego i dojrzałego renesansu są Lucas Cranach Starszy, Albrecht Durer i Albrecht Altdorfer. W okresie reformacji drzeworyty stają się narzędziem politycznej i ideowej propagandy, występując w charakterze ulotek z karykaturami znanych postaci. Z czasem drzeworyt traci na popularności na rzecz miedziorytu – techniki pozwalającej na ukazanie szczegółów – ale odradza się w formie techniki sztorcowej pod koniec XVIII wieku. W dwudziestoleciu międzywojennym jest techniką cenioną wśród artystów tworzących w nurcie ekspresjonizmu.

Praca wykonana jest w oparciu o papier. Jest to rodzaj podobrazia, który, w zależności od faktury i grubości, przystosowany jest do konkretnych technik artystycznych. Papier o gramaturze 200 g/2 jest odpowiednim materiałem do wykonywania na nim kompozycji przy pomocy farb akwarelowych, gwaszu, sangwiny czy tuszu, z kolei ten o gramaturze 90 g/m2 o ziarnistej powierzchni, odpowiedni będzie do rysunku ołówkiem, kredkami, pastelami, sepią i węglem. Jeżeli artyście zależy na papierze odpornym na światło słoneczne i działanie czasu, powinien zastosować papier bezkwasowy. Historia papieru sięga antyku; znany był on w całym basenie Morza Śródziemnego oraz na Dalekim Wschodzie. W warsztatach artystycznych wykorzystywano go do tworzenia szkiców i rysunków koncepcyjnych, zaś od XVI wieku stanowił ważny materiał do druku i grafiki. Dziś prace na papierze są autonomicznym dziełem sztuki, które pod względem wartości sprzedażowej mogą pokonać swoich rywali na płótnie.

Artysta wykonał grafikę w stylu minimalizm. Minimalizm powstał na gruncie modernistycznych eksperymentów formalnych, które dążyły do mocnego ograniczenia środków plastycznych.

Tematem tej pracy są człowiek, portret. Jest temat uniwersalny dla historii sztuki: w prehistorii sylwetki ludzkie pełniły rolę mistyczną, w czasach renesansu stanowiły estetyczny wzór piękna, zaś w sztuce współczesnej wątek ten skupia się przede wszystkim na świadomości, percepcji i wnętrzu ludzkim, niekoniecznie przedstawiając go w całej postacii, a obrazując to, co jest częścią jego umysłu. Portrety są z jednej strony cennym źródłem historycznym, z drugiej zaś mogą dotyczyć krytycznego spojrzenia na kwestie społeczne i polityczne. W sztuce współczesnej skupiają się one na tym drugim zagadnieniu, choć nadal mogą występować w kokntekście czysto estetycznym.

Wśród gamy kolorystycznej dominują kolory: beż, brązowy, pomarańczowy. Beż, który jest najlepszą opcją kolorystyczną dla osób poszukujących nienachalnej kompozycji, która z łatwością dopasuje się do każdego wnętrza. Obok zieleni i błękitu, barwa brązowa ma najsilniejsze działanie terapeutyczne związane z jej częstym występowaniem w naturze. Barwa pomarańczowa pozwoli nam ożywić dom i miejsce pracy.

Nastroj pracy charakteryzuje spokój. Spokój najlepiej osiągnąć przy pomocy minimalistycznych kompozycji, które cechują ograniczoną paletą kolorystyczną.