List, 2018

Drzeworyt barwny. Rzadko spotykana i szlachetna technika. Prosta forma i zdecydowana czarna kreska charakterystyczna dla drzeworytu. Grafika wykonana na profesjonalnym, grubym (300g) papierze, nieoprawiona, sygnowana i numerowana

"List II" to grafika o wymiarach 44x64 cm z 2018 roku. Autorem pracy jest Bohdan Wincenty Łoboda.

Dzieło zostało wykonane w technice drzeworyt. Jest to jedna z najstarszych technik druku, która pojawiła się w Chinach już w VIII wieku naszej ery. W Europie początki drzeworytu sięgają z kolei wieku XIV, lecz najstarsza zachowana odbitka pochodzi z 1424 roku. Drzeworyt zaliczany jest do technik wypukłych: polega na wyżłobieniu kompozycji na desce specjalnymi narzędziami rytowniczymi, a następnie pokryciu jej tuszem i odbiciu na papierze pod naciskiem prasy ręcznej. Techniką drzeworytniczą posługiwali się artyści renesansowi, tacy jak Albrecht Durer, Martin Schongauer i Lucas Cranach Starszy. W wieku XVIII pojawia się nowy typ drzeworytu, pozwalający na wykonywanie rysunku w różnych kierunkach, co było powodem odrodzenia się jego popularności. Tradycyjny drzeworyt powrócił w twórczości ekspresjonistów dwudziestolecia międzywojennego.

Autor pracy wykorzystał jako podłoże papier. Jest to rodzaj podobrazia, który, w zależności od faktury i grubości, przystosowany jest do konkretnych technik artystycznych. Papier o gramaturze 200 g/2 jest odpowiednim materiałem do wykonywania na nim kompozycji przy pomocy farb akwarelowych, gwaszu, sangwiny czy tuszu, z kolei ten o gramaturze 90 g/m2 o ziarnistej powierzchni, odpowiedni będzie do rysunku ołówkiem, kredkami, pastelami, sepią i węglem. Jeżeli artyście zależy na papierze odpornym na światło słoneczne i działanie czasu, powinien zastosować papier bezkwasowy. Historia papieru sięga antyku; znany był on w całym basenie Morza Śródziemnego oraz na Dalekim Wschodzie. W warsztatach artystycznych wykorzystywano go do tworzenia szkiców i rysunków koncepcyjnych, zaś od XVI wieku stanowił ważny materiał do druku i grafiki. Dziś prace na papierze są autonomicznym dziełem sztuki, które pod względem wartości sprzedażowej mogą pokonać swoich rywali na płótnie.

Dzieło posiada charakterystyczne cechy utworu dla stylu minimalizm. Minimalizm powstał na gruncie modernistycznych eksperymentów formalnych, które dążyły do mocnego ograniczenia środków plastycznych.

Przewodnie tematy pracy to: człowiek, portret. Człowiek pojawił się już w sztuce prehistorycznej i jest jednym z głownych tematów w sztuce do czasów współczesnych. Portret jest najpopularniejszą formą upamiętnienia wizerunku już od czasu antyku. Zarówno w rzeźbie, fotografii jak i w malarstwie czy rysunku. Jako samodzielna forma pojawił się w okresie quattrocenta we Włoszech.

Autor grafiki wykorzystał przy tworzeniu pracy kolory beż, brązowy, pomarańczowy. Beż, który jest najlepszą opcją kolorystyczną dla osób poszukujących nienachalnej kompozycji, która z łatwością dopasuje się do każdego wnętrza. Kolor brązowy ma duży potencjał związany z wystrojem wnętrz, ponieważ nadaje przestrzeni naturalnego charakteru. Barwa pomarańczowa pozwoli nam ożywić dom i miejsce pracy.

Autor dzieła utrzymał je w nastroju który opisać mozna jako spokój, który związany jest najczęściej z motywami natury bądź abstrakcją w subtelnej gamie kolorystycznej.