Klarysa OOS2, 2019

Klarysa OOS2

Grafika o tytule "Klarysa OOS2" to praca z 2019 roku o wymiarach 50x70 cm. Jej autorem jest Dagmara Rosiak.

W celu stworzenia dzieła wykorzystał techniki: serigrafia, sitodruk, technika własna. Jest to technika inaczej zwana sitodrukiem. Formą drukową jest w niej szablon położony na drobną siatkę tkaną, metalową lub z włókien syntetycznych. Aby została wykonana odbitka, należy przetłoczyć farbę drukarska przez matrycę. Wywodzi się z Dalekiego Wschodu, gdzie w starożytności wykonywano druk tzw. Metodą szablonową. Twórcami pierwszych sitodruków byli Yuzensai Miyasaki i Zisukeo Hirose. W Europie technikę tę udoskonalił Samuel Simon, który opatentował ją w w 1907 roku w Manchesterze jako silk-screen. Serigrafia rozwijała się w czasie Wielkiej Wojny w Stanach Zjednoczonych dzięki Johnowi Pilsworthowi, który wymyślił druk wielobarwny z jednej formy drukarskiej. Kolejnym ważnym krokiem było wynalezienie przez Louisa F. D’Autremonta Profilmu – filmu szelakowego, dzięki któremu przygotowanie szablonów było dokładniejsze i szybsze. Wkrótce potem Joseph Ulano wynalazł film celulozowy, który pozostał w użytku do dziś. Jest to jedna z technik druku. Twórcami pierwszych sitodruków byli Yuzensai Miyasaki i Zisukeo Hirose. W Europie technikę tę udoskonalił Samuel Simon, który opatentował ją w w 1907 roku w Manchesterze jako silk-screen. Serigrafia rozwijała się w czasie Wielkiej Wojny w Stanach Zjednoczonych dzięki Johnowi Pilsworthowi, który wymyślił druk wielobarwny z jednej formy drukarskiej. Kolejnym ważnym krokiem było wynalezienie przez Louisa F. D’Autremonta Profilmu – filmu szelakowego, dzięki któremu przygotowanie szablonów było dokładniejsze i szybsze. Wkrótce potem Joseph Ulano wynalazł film celulozowy, który pozostał w użytku do dziś. W sztuce współczesnej technika własna spotykana jest niezwykle często ze względu na mnogość artystycznych kierunków oraz dominującą w twórczości artystów, już od lat 70-tych, sztukę instalacji.

Praca wykonana jest w oparciu o papier. Jest to medium wykorzystywane jako podobrazie, stanowiące alternatywę dla płótna i deski. Papier, w zależności od rodzaju, pozwala na uzyskanie różnorodnych efektów. Ten o gramaturze 200 g/m2, o zwartej strukturze, i dużej chłonności, przeznaczony jest do farb akwarelowych, gwaszu, temper i tuszu. Innym typem papieru jest papier bezkwasowy, odporny na działanie czasu oraz promieni słonecznych. Z kolei ziarnisty papier o gramaturze 90 g/m2 może być wykorzystywany do rysunku kredkami, pastelami, sepią, węglem, sangwiną, ołówkiem. Papier jako podobrazie wykorzystywano od antyku; w średniowieczu powstawały na nim cenne miniatury oraz pierwsze projekty architektoniczne. W czasach renesansu stanowił podstawę szkiców koncepcyjnych, zaś od momentu wynalezienia druku stał się niezbędnym elementem do tworzenia grafiki. Współcześnie popularność zyskują aukcje dzieł sztuki na papierze; najdroższą papierową pracą sprzedaną na polskiej aukcji jest „Macierzyństwo” Stanisława Wyspiańskiego.

Dzieło posiada charakterystyczne cechy utworu dla stylu ekspresjonizm. Przerysowane kompozycje, zniekształcenie przedstawianego świata, zaburzenia proporcji oraz perspektywy dzieła, wykorzystanie twardych linii i kolorów nietypowych dla rzeczywistości to charakterystyczne cechy Ekspresjonizmu.

Tematem tej pracy jest człowiek. Człowiek pojawił się już w sztuce prehistorycznej i jest jednym z głownych tematów w sztuce do czasów współczesnych.

Autor grafiki wykorzystał przy tworzeniu pracy kolory różowy, czarny. W pracach impresjonistów nigdy nie spotakmy kolory czarnego. Stał się on natomiast dobitnym akcentem w sztuce współczesnej, stawiającej na minimalizm.

Nastroj pracy charakteryzują niepokój, pasja. Niepokój można osiągnąć poprzez kompozycje o złowieszczym charakterze w zestawieniu z czerwienią, czernią i szarością. Pasja, którą można osiągnąć dzięki motywom miłości, przyjemności, pożądania, lub – z drugiej strony – agresji, złości i wzburzenia uczuciowego.