Ostatnia wieczerza XXI (fotokolaż), 2021

Piotr Barszczowski, Ostatnia Wieczerza XXI, noewitraż na płycie kasetonowej z oświetleniem, 2021, 300x200 cm 

Neowitraż „Ostatnia wieczerza XXI”, złożony z tysięcy makro i mikrofotografii chleba i wina oraz trzy prace artysty: „Panta Rhei – Alegoria Czasu”, „Kawiarenka” oraz „Sztorm”, zostały wyróżnione złotym medalem im. Wawrzyńca Wspaniałego „Lorenzo il Magnifico” w kategorii Sztuki Multimedialne w czasie XIII Biennale Sztuki we Florencji w 2012 roku. Sam artysta zdobył również nagrodę publiczności Biennale.

Motywem przewodnim florenckiego Biennale był temat „Kobieta przez wieki w sztuce. Kobieta w sztuce współczesnej". Międzynarodowe grono kuratorów zwróciło uwagę na renesansowe inspiracje (w tym iluzje optyczne oraz anamorfozy) w ujęciu 12 kobiet przedstawionych na „Ostatniej wieczerzy XXI”. Dzieła artysty zaprezentowano w Theatre Area, wśród prac laureatów konkursu.

W czasie SacroExpo 2023 „Ostatnia wieczerza” zostanie zaprezentowana na płycie 3x2 metry oraz w nowej formie, o jakiej marzył artysta – jako wielkoformatowa tkanina licząca aż 8 x 5 metrów. Dzięki temu postacie Apostołów zyskają naturalną wielkość dorosłego człowieka.

Piotr Barszczowski o swoim dziele:

"Przez lata studiowałem wybitne dzieła przedstawiające „Ostatnią Wieczerzę”. Zdecydowana większość z nich to długie ławy w układzie poziomego prostokąta. Tak Wieczerzę Pańską przedstawił Leonardo da Vinci, tak Salvador Dali, choć… były i takie, które albo ukazywały przybliżony faktyczny starożytny sposób spożywania wieczerzy, albo wnosiły zaskakujący w świecie patriarchalnym motyw kobiet, które rzeczywiście – i w zgodzie ze świadectwem Biblii – również stały się świadkami ustanowienia Eucharystii.

Duże wrażenie zrobiły na mnie „Ostatnie Wieczerze” Tintoretta, w których doceniłem zarówno udział kobiet, jak i próby poszukiwania przez tego artystę nowej kompozycji. Najwyraźniej rozmyślanie nad własnym rozwiązaniem tego tak ważnego dla naszej kultury tematu teologicznego i ikonograficznego nie opuszczało mnie nawet podczas snu, skoro kompozycja obrazu, w rzeczy samej, przyśniła mi się. Nieco nadużywając mogę ją nazwać: „Perspektywą Ducha Świętego”. Od samego początku biblijną scenę osadzałem w teraźniejszości. Wykonałem szkic i zacząłem marzyć o realizacji dużego obrazu lub nawet witrażu o wysokości min. 3 metrów. Wiedziałem, że będę potrzebował pomocy statystów, aby poradzić sobie z niezwykle trudnymi skrótami perspektywy w połączeniu z kombinacją zabiegów, takich jak: Złoty Podział, Ciąg Fibonnacciego i anamorfoza. Do tego dochodzą jawne i ukryte atrybuty, które czekają na odkrycie przez wnikliwego widza, skomplikowany labirynt ukryty w posadzce opowiadający pewną historię oraz znaki i symbole znane od wieków Chrześcijanom i utrwalone w przedstawianiu tego kluczowego i wielce dramatycznego, tak pod względem ludzkim, jak i religijnym wydarzenia.

Pod koniec marca 2019 r. zorganizowałem casting na statystów. Zgłosiło się aż 26 osób. Część spośród nich to byli moi uczniowie i studenci. Przyznam, że przez ostatnie lata oczyma wyobraźni widziałem ich w rolach współczesnych Apostołów, uczniów i uczennic Jezusa. I oto miałem wyłonić 17 osób na podstawie pierwotnego szkicu. Nie śmiałem jednak selekcjonować. Źle się czułem w tej roli. Postanowiłem zaangażować wszystkich.

W Wielki Czwartek 2019 r. we wnętrzach „Gemini Park Tarnów” odbyła się sesja fotograficzna, która trwała od zamknięcia o 21.00 aż do 3.00 nad ranem. Miałem już prawie wszystko, aby zacząć właściwą pracę. Brakowało jeszcze tylko „farby”. W mojej autorskiej technice, którą nazywam „Neowitrażem” tą „farbą” są fragmenty makro i mikrofotografii. W ten sposób komponuję cyfrowe kolaże, które następnie nanoszę na szkło. Przeważnie fotografuję wodę i minerały. Tym razem wykonałem serię kilkuset zdjęć chleba i wina w celu podkreślenia Sakramentu Eucharystii, wypełniając nimi ponad 2 tys. części kolażu.

Przedstawiam Państwu „Ostatnią Wieczerzę XXI”, do której przygotowywałem się ponad 30 lat."

"Ostatnia wieczerza XXI (fotokolaż)" to grafika o wymiarach 200x300 cm z 2021 roku. Autorem pracy jest Piotr Barszczowski.

Praca wykonana została w technice technika własna. W sztuce współczesnej technika własna spotykana jest niezwykle często ze względu na mnogość artystycznych kierunków oraz dominującą w twórczości artystów, już od lat 70-tych, sztukę instalacji.

Praca wykonana jest w oparciu o płyta.

Dzieło posiada charakterystyczne cechy utworu dla stylu figuratywne. Sztuką figuratywną jest przede wszystkim realizm, stanowiący dokładnie odzwierciedlenie wizualnych form otaczającej nas rzeczywistości.

Przewodnie tematy pracy to: człowiek, sacroexpo. Człowiek, który jest bez wątpienia najpopularniejszym motywem w sztuce od prehistorii aż do dziś. Postać ludzka występowała w niezliczonych kontekstach artystycznych: jako święty, w kostiumie mitologicznym, w scenach rodzajowych, salonowych, alegorycznych oraz wielu innych. Człowiek zajął również ważne miejsce w sztuce abstrakcyjnej, jednak obiektem zainteresowania stało się jego wnętrze – świadomość oraz percepcja.

Autor grafiki wykorzystał przy tworzeniu pracy kolor brązowy. Kolor brązowy ma duży potencjał związany z wystrojem wnętrz, ponieważ nadaje przestrzeni naturalnego charakteru.

Autor dzieła utrzymał je w nastroju który opisać mozna jako żywiołowość. Żywiołowość mogą wywoływać dzieła sztuki o wibrujących barwach i dynamicznych liniach.