Paris, 1969

heliograwiura, litografia barwna, rotograwiura, papier tkany

numerowana ołówkiem l. d.: 659/1700; sucha pieczęć p. d.: Dali. Grafika została opublikowana przez J. Schneidera w 1969 roku jako część kampanii promocyjnej zamówionej przez SNCF (Francuska kolej). Prace przedstawiają miasta i regiony Francji. Praca oprawiona

Druk: Litho Desjobert

Literatura: Michler, Lopsinger 1225-1230 b; Sahli 130-135 b 

Grafika o tytule "Paris" to praca z 1969 roku o wymiarach 37x53 cm. Jej autorem jest Salvador Dali.

W celu stworzenia dzieła wykorzystał technikę litografia. Jest to technika graficzna płaska, którą wynalazł w 1798 roku niemiecki artysta Alois Senefelder. Popularność zdobyła bardzo szybko, bo już na początku XIX-ego wieku. Technika litografii pozwala na osiągnięcie dowolnego efektu końcowego, który może przypominać zarówno malarstwo, jak i rysunek. Czynności, które trzeba wykonać, koncentrują się wokół kamienia litograficznego, stanowiącego matrycę. Kamień ten w pierwszej kolejności należy wypolerować na gładko bądź przetrzeć piaskiem w celu nadania ziarnistej faktury. Kolejny krok polega na stworzeniu na matrycy kompozycji artystycznej tuszem lub kredką oraz pokryciu jej roztworem pigmentu i gumy arabskiej. Części pokryte rysunkiem stają się oleofilowe, zaś niepokryte nim – oleofobowe. Kiedy więc w następnej kolejności kamień pokryjemy wodą i farbą, pigment zwiąże się jedynie z fragmentami rysunkowymi. Końcowym etapem jest przyciśnięcie za pomocą prasy litograficznej zwilżonego papieru, na którym zostanie odbita kompozycja z matrycy.

Podłożem tej pracy jest papier. Jest to medium wykorzystywane jako podobrazie, stanowiące alternatywę dla płótna i deski. Papier, w zależności od rodzaju, pozwala na uzyskanie różnorodnych efektów. Ten o gramaturze 200 g/m2, o zwartej strukturze, i dużej chłonności, przeznaczony jest do farb akwarelowych, gwaszu, temper i tuszu. Innym typem papieru jest papier bezkwasowy, odporny na działanie czasu oraz promieni słonecznych. Z kolei ziarnisty papier o gramaturze 90 g/m2 może być wykorzystywany do rysunku kredkami, pastelami, sepią, węglem, sangwiną, ołówkiem. Papier jako podobrazie wykorzystywano od antyku; w średniowieczu powstawały na nim cenne miniatury oraz pierwsze projekty architektoniczne. W czasach renesansu stanowił podstawę szkiców koncepcyjnych, zaś od momentu wynalezienia druku stał się niezbędnym elementem do tworzenia grafiki. Współcześnie popularność zyskują aukcje dzieł sztuki na papierze; najdroższą papierową pracą sprzedaną na polskiej aukcji jest „Macierzyństwo” Stanisława Wyspiańskiego.

Pracę możemy zakwalifikować do stylu surrealizm. Surrealizm, który narodził sie latach 20-tych we Francji, charakteryzował się wykorzystaniem szerokiego repertuaru narzędzi plastycznych: obrazów, rzeźb, pierwszych instalacji, asamblaży, fotomontaży. W malarstwie często nawiązywali do prymitywizmu czy realizmu, poddając go deformacji.

Tematyka pracy to fantastyka. Motywy fanstastyczne w sztuce dotyczą nie tylko wyimaginowanych stworzeń, ale obejmują również wątki futurystyczne i sci-fi. Najchętniej korzystają z tego tematu artyści tworzący w nurcie surrealizmu.

"Paris" wyróżnia się paletą kolorów wśród których występuje żółty. Dzięki żółtej barwie praca subtelnie rozjaśni Wasze wnętrza bez drastycznej zmiany w kolorystyce całej przestrzeni.

Klimat grafiki opisać mozna jako: pasja, żywiołowość. Z nastrojem tym kojarzą się ciepłe kolory, takie jak czerwienie i pomarańcze oraz tematy związane z uczuciami i zmysłowością. Stan ten wzmacniany jest przez wizualne bodźce, które oddziaływują na nasz wzrok żywymi, energetycznymi kolorami.