Teatro Museo Figueras z serii The Twelve Tribes of Israel, 1974

Druk: Mourlot Paris

Litografia z okazji otwarcia Teatro Museo w rodzinnym mieście Artysty.

Nakład: 2000 egzemplarzy

Grafika o tytule "Teatro Museo Figueras z serii The Twelve Tribes of Israel" to praca z 1974 roku o wymiarach 51x72. 5 cm. Jej autorem jest Salvador Dali.

W celu stworzenia dzieła wykorzystał technikę litografia. Jest to technika graficzna płaska, którą wynalazł w 1798 roku niemiecki artysta Alois Senefelder. Popularność zdobyła bardzo szybko, bo już na początku XIX-ego wieku. Technika litografii pozwala na osiągnięcie dowolnego efektu końcowego, który może przypominać zarówno malarstwo, jak i rysunek. Czynności, które trzeba wykonać, koncentrują się wokół kamienia litograficznego, stanowiącego matrycę. Kamień ten w pierwszej kolejności należy wypolerować na gładko bądź przetrzeć piaskiem w celu nadania ziarnistej faktury. Kolejny krok polega na stworzeniu na matrycy kompozycji artystycznej tuszem lub kredką oraz pokryciu jej roztworem pigmentu i gumy arabskiej. Części pokryte rysunkiem stają się oleofilowe, zaś niepokryte nim – oleofobowe. Kiedy więc w następnej kolejności kamień pokryjemy wodą i farbą, pigment zwiąże się jedynie z fragmentami rysunkowymi. Końcowym etapem jest przyciśnięcie za pomocą prasy litograficznej zwilżonego papieru, na którym zostanie odbita kompozycja z matrycy.

Praca wykonana jest w oparciu o papier. Jest to medium wykorzystywane jako podobrazie, stanowiące alternatywę dla płótna i deski. Papier, w zależności od rodzaju, pozwala na uzyskanie różnorodnych efektów. Ten o gramaturze 200 g/m2, o zwartej strukturze, i dużej chłonności, przeznaczony jest do farb akwarelowych, gwaszu, temper i tuszu. Innym typem papieru jest papier bezkwasowy, odporny na działanie czasu oraz promieni słonecznych. Z kolei ziarnisty papier o gramaturze 90 g/m2 może być wykorzystywany do rysunku kredkami, pastelami, sepią, węglem, sangwiną, ołówkiem. Papier jako podobrazie wykorzystywano od antyku; w średniowieczu powstawały na nim cenne miniatury oraz pierwsze projekty architektoniczne. W czasach renesansu stanowił podstawę szkiców koncepcyjnych, zaś od momentu wynalezienia druku stał się niezbędnym elementem do tworzenia grafiki. Współcześnie popularność zyskują aukcje dzieł sztuki na papierze; najdroższą papierową pracą sprzedaną na polskiej aukcji jest „Macierzyństwo” Stanisława Wyspiańskiego.

Dzieło posiada charakterystyczne cechy utworu dla stylu surrealizm. Surrealiści korzystali z szerokiego repertuaru narzędzi plastycznych: obrazów, rzeźb, pierwszych instalacji, asamblaży, fotomontaży.

Tematem tej pracy są człowiek, fantastyka, pejzaż, zwierzę. Człowiek, który jest bez wątpienia najpopularniejszym motywem w sztuce od prehistorii aż do dziś. Postać ludzka występowała w niezliczonych kontekstach artystycznych: jako święty, w kostiumie mitologicznym, w scenach rodzajowych, salonowych, alegorycznych oraz wielu innych. Człowiek zajął również ważne miejsce w sztuce abstrakcyjnej, jednak obiektem zainteresowania stało się jego wnętrze – świadomość oraz percepcja. Motywy fanstastyczne w sztuce dotyczą nie tylko wyimaginowanych stworzeń, ale obejmują również wątki futurystyczne i sci-fi. Najchętniej korzystają z tego tematu artyści tworzący w nurcie surrealizmu. Choć zajmował on niską pozycję w hierarchii akademickich tematów od XVII do XIX wieku, wyemancypował się poza oficjalnym nurtem sztuki arystokratycznej i mieszczańskiej, będąc jednym z ulubionych motywów artystów "Salonu odrzuconych"Juz w czasach prehistorycznych zwierzęta były motywem rysunków na ścianach jaskiń. Bardzo często pojawiały sie także w mozaikach oraz malarstwie ściennym w starożytności (Pompeje, Herkulanum). Zwierzęta fascynowały również polskich artystów szczególnie nurtu realistycznego i występowały na obrazach Wierusza-Kowalskiego, Kossaków czy Chełmońskiego.

"Teatro Museo Figueras z serii The Twelve Tribes of Israel" wyróżnia się paletą kolorów wśród których występują: szary, zielony, żółty. Ulubioną barwą artystów związanych z minimal art oraz sztuką konceptualną był kolor szary. Jest to barwa neutralna, dlatego nie odwracała uwagi od istotnych aspektów moderny: materiału, z którego wykonywano dzieło oraz zapisu procesu twórczego. Zielony, który przywołuje na myśl naturę, działa uspokajająco i wprowadza beztroską atmosferę. Z drugiej strony wibrujące odcienie zieleni pomagają zwiększyć naszą kreatywność. Dzięki żółtej barwie, nasze wnętrze wyda się przyjazne i gościnne.

Nastroj pracy charakteryzują niepokój, pasja. Atmosferę niepokoju kreują tematy psychodeliczne, osadzone w ciemnej kolorystyce. Dobitnym przykładem niepokojących obrazów są surrealistyczne kompozycje Zdzisława Beksińskiego. Z nastrojem tym kojarzą się ciepłe kolory, takie jak czerwienie i pomarańcze oraz tematy związane z uczuciami i zmysłowością.