Materia II, 2024

Artystka o pracy: "W moim procesie twórczym czuję silną korelację ze sposobem formacji gór, który nosił znamiona przypadkowości, chaosu, wielowarstwowości. Moimi hieroglifami mechanicznymi są tu przesunięcia farby, kontakt różnych materiałów z płótnem, pozotawiający namacalne ślady, niejednokrotnie zamazujące dolną warstwę, tworząc nową strukturę. Część plam, mogących być uznanych za błędne, celowo zostawiam, odwołując się do idei pieczęci, śladu, hieroglifu."

Praca należy do serii wielkoformatowych obrazów "Materia górska" stworzonych w ramach pracy dyplomowej na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. 

Seria prac "Materia górska" jest próbą przedstawienia gór w sposób ekspresyjny, wyrywkowy a zarazem wielkoformatowy, skupiający się na formie, chaotycznej strukturze i wielowarstwowości gór. Prace te stanowią również zapis emocji artystki w trakcie tworzenia, odwołujący się do stanu umysłu osoby wspinającej się. W tworzeniu prac artystce towarzyszyły pojęcia takie jak - materia, ekspresja, percepcja, akt twórczy, świat wewnętrzny. Stąd też obrazy są próbą nie tylko odświeżonego spojrzenia na góry, ale też połączenia go z tym, co nienazwane w doświadczeniu trwania we wspinaczce i trwania w procesie twórczym.

"Materia II" - obraz jest dziełem z 2024 roku I charakteryzuje się wymiarem 140x200 cm. Autorem jest Bożena Zajiczek-Panuś.

Dzieło zostało wykonane w technice akryl. Jest to rodzaj farby opatentowany w Niemczech w 1934 roku, początkowo wykorzystywany w przemyśle i do prac remontowych (malowano nią elewacje budowli w morskim klimacie); jako medium artystyczne rozpowszechnił się od lat 50-tych XX wieku i szybko zyskały popularność ze względu na łatwość operowania nimi, niską cenę, szybki czas schnięcia oraz żywe kolory. Akryle można stosować na dowolnym podłożu – drewnie, metalu, płótnie, papierze, kartonie, szkle. Nie jest to medium wymagające wiedzy i praktyki w takim stopniu, jak ma to w przypadku farb olejnych, dlatego farby akrylowe poleca się początkującym adeptom sztuk pięknych. Akryle pozwalają na nakładanie warstw cienkich, laserunkowych, jak i impastowych. Mogą występować jako płyn lub żel w tubkach. Można spotkać je w twórczości artystycznej Andy’ego Warhole’a, Tadeusza Dominika, Basquiata czy Edwarda Dwurnika.

Praca wykonana jest w oparciu o płótno. Jest to najpopularniejszy rodzaj podobrazia malarskiego, charakteryzujące się splotem płóciennym. Najczęściej do jego produkcji używa się włókien lnianych lub bawełny. Płótno może zostać naciągnięte na drewnianą ramę z blejtramu bądź przyklejone do deski drewnianej. Po zagruntowaniu płótna, jest ono gotowe do pokrycia kompozycją malarską.

Pracę możemy zakwalifikować do stylu ekspresjonizm. Obrazy ekspresjonistyczne cechuje duża emocjonalność i subiektywizm. Kierunek ten inspirował się również psychoanalizą oraz pierwszymi badaniami nad snem.

Tematem tej pracy jest pejzaż. Klasyczny pejzaż został porzucony przez impresjonistów i postimpresjnistów, którzy zaproponowali nowe spojrzenie na ten motyw. Stał się on wtedy mniej realistyczny, a znacznie bardziej zmodyfikowany pod kątem psychologii twórcy.

Autor obrazu wykorzystał przy tworzeniu pracy kolory niebieski, czarny. Błękit może okazać się zbawieniem po stresującym dniuCzerń może tworzyć zaskakujące połączenie z czarnym, minimalistycznym wnętrzem bądź działać na zasadzie konstrastu, kiedy wprowadzimy ją do jasnej przestrzeni.

Nastroj pracy charakteryzuje żywiołowość. Stan ten wzmacniany jest przez wizualne bodźce, które oddziaływują na nasz wzrok żywymi, energetycznymi kolorami.