Ikona, 2019

"Ikona" to obraz o wymiarach 7x8. 5 cm z 2019 roku. Autorem pracy jest Igor Handźian.

Dzieło zostało wykonane w technikach: drewno, olej. Jest to surowiec otrzymywany ze ściętych drzew. Drewno jest jednym z najstarszych materiałów używanych przez ludzkość. Początkowo, wykorzystywano je jako materiał do spalania oraz budowlany do budowy siedzib ludzkich, budowli gospodarczych i publicznych. Drewna stosowano w wytwórstwie mebli, naczyń, sprzętów domowych, naczyń, dachówek, narzędzi, środków transportu (łodzi, wozów i sań). Współcześnie, drewno stosowane jest jako materiał budowlany i wykończeniowy. Swoją popularność zawdzięcza lekkości, łatwej obróbce i stosunkowej wytrzymałości. W warsztatach artystycznych, drewno jest cenionym materiałem rzeźbiarskim oraz, obok płótna i blejtramu, służy jako podłoże malarskie. Jest to rodzaj farb malarskich, których składnikami są olej lniany oraz pigment. Technika własnoręcznego przygotowania farb oraz malowania nimi wymaga wiedzy, cierpliwości (obrazy olejne dość długo schną) oraz ćwiczeń; efekt, jaki dzięki nim uzyskany, jest wart tego wysiłku ze względu na dobrą trwałość obrazu oraz świetlistość kolorów. Farby olejne mają długą historię, która w przypadku Europy sięga XV wieku. Pierwszymi artystami, którzy zaczęli posługiwać się olejami na desce byli artyści flamandzcy i holenderscy, tacy jak Jan van Eyck oraz Rogier van der Weyden, którzy posługiwali się techniką laserunkową (nakładali półprzezroczyste, cienkie warstwy olejne na monochromatyczną podmalówkę, wzmacniając niektóre tony). W XVII wieku modna była technika alla prima, malowania „od razu”, często mieszając farby olejne na płótnie, nakładane impastowo. Zwolennikami takiego wariantu byli Peter Paul Rubens czy Diego Velazquez.

Dzieło posiada charakterystyczne cechy utworu dla stylu figuratywne. W latach 50-tych XX wieku, w Stanach Zjednoczonych pojawił się ruch zwany Nową figuracją, postulujący umiejscowienie człowieka i jego kondycji ludzkiej w centrum twórczości artysty.

Tematyka pracy to portret, który tworzono już się w antyku jako formę upamiętnienia wizerunku przodków (w rzeźbie i malarstwie, np. Na portretach z Fajum). Po długim czasie, jako samodzielna forma dotycząca indywidualnych osób świeckich, pojawił się dopiero w okresie quattrocenta na ziemiach włoskich.

Autor obrazu wykorzystał przy tworzeniu pracy kolor szary, który jest elegancki i zachowawczy. Pasuje do każdego typu przestrzeni: industrialnej, retro, minimalistycznej czy kolonialnej.

Nastroj pracy charakteryzuje spokój, który związany jest najczęściej z motywami natury bądź abstrakcją w subtelnej gamie kolorystycznej.