Niestałość, 2022

Praca w technice rysunku mieszanego z użyciem ołówka, węgla i pasteli. Opowieść o marzeniach i wolności.. Rozbita forma podkreśla konflikt pomiędzy dwoma światami - zewnętrznym i wewnętrznym. Pojedynczy egzemplarz, sygnowany w dolnym rogu. Rysunek wysyłany jest oprawiony w antyramę z plexi.

"Niestałość" - obraz jest dziełem z 2022 roku I charakteryzuje się wymiarem 70x100 cm. Autorem jest Kamila Ossowska.

Praca wykonana została w technikach: ołówek, węgiel, pastel. Jest to najpopularniejsze i narzędzie artystyczne, którego nazwa pochodzi od ołowiu, a więc materiału, z którego tworzono je w średniowieczu; dopiero w czasach renesansu ołów został zastąpiony przez grafit w oprawie drewnianej. Współczesne ołówki posiadają oznaczenia zgodne z Polską Normą Urzędową: B (black), H (hard), F (firm). Zależnie od rodzajów ołówka, artysta może uzyskać różne rodzaje linii. Ta artystyczna technika wykorzystywana była już w antyku, zaś najsłynniejszym twórcą rysunków wykonywanych ołówkiem był Albrecht Dürer. Dużą zaletą ołówka jest możliwość uzyskania niezwykle precyzyjnego, szczegółowego rysunku, który dodatkowo można cieniować. Cieniowanie pozwala na uzyskanie efektów światłocieniowych oraz wrażenia głębi oraz wypukłości. Ołówek jest jedną z ulubionych technik artystów tworzących w stylu hiperrealizmu; w pracowniach artystów zajmuje ważne miejsce ze względu na fakt wykorzystania go do tworzenia szkiców przygotowawczych. Jest to technika używana już przez pierwszych artystów prehistorycznych do wykonywania szkiców na ścianach jaskiń. Do tego celu używano węgla drzewnego. Dziś wykorzystuje się wiele rodzajów węgla do artystycznych działań; wśród nich natrafimy na wariant miękki oraz twardy. Rysownicy często wykorzystują specjalny węgiel rysunkowy, powstały poprzez połączenie ze sobą pyłu węglowego, iłu oraz spoiwa oraz sprasowanie ich do twardej postaci. W zależności od siły nacisku rysika oraz gatunku węgla uzyskamy różny stopień intensywności barwy. Jest medium leżące na granicy malarstwa i rysunku, produkowane z kolorowych sztyftów przyjmujących postać mi. In. Pasteli olejnych, wodnych, woskowych, kredowych lub ołówków. Największą popularnością pastele cieszyły się w XVIII-wiecznej Europie wśród portrecistów. W swojej twórczości wykorzystywali ją Jean-Étienne Liotard i Rosalba Carriera. W kolejnym stuleciu dostrzeżono potencjał pasteli jako medium odpowiedniego do pracy w plenerze, dlatego wykorzystywali go impresjoniści oraz barbizończycy. Wśród polskich twórców, kompozycje pastelowe wykonywali Stanisław Wyspiański, Leon Wyczółkowski czy Stanisław Ignacy Witkiewicz. Odpowiednim podłożem dla tej techniki jest papier, płótno, karton i pergamin. Kompozycja wykonana pastelami nie wnika w strukturę papieru, dlatego po jej wykonaniu należy ją utrwalić fiksatywą.

Podłożem tej pracy jest papier. Jest to rodzaj podobrazia, który, w zależności od faktury i grubości, przystosowany jest do konkretnych technik artystycznych. Papier o gramaturze 200 g/2 jest odpowiednim materiałem do wykonywania na nim kompozycji przy pomocy farb akwarelowych, gwaszu, sangwiny czy tuszu, z kolei ten o gramaturze 90 g/m2 o ziarnistej powierzchni, odpowiedni będzie do rysunku ołówkiem, kredkami, pastelami, sepią i węglem. Jeżeli artyście zależy na papierze odpornym na światło słoneczne i działanie czasu, powinien zastosować papier bezkwasowy. Historia papieru sięga antyku; znany był on w całym basenie Morza Śródziemnego oraz na Dalekim Wschodzie. W warsztatach artystycznych wykorzystywano go do tworzenia szkiców i rysunków koncepcyjnych, zaś od XVI wieku stanowił ważny materiał do druku i grafiki. Dziś prace na papierze są autonomicznym dziełem sztuki, które pod względem wartości sprzedażowej mogą pokonać swoich rywali na płótnie.

Pracę możemy zakwalifikować do styli: figuratywne, realizm. W latach 50-tych XX wieku, w Stanach Zjednoczonych pojawił się ruch zwany Nową figuracją, postulujący umiejscowienie człowieka i jego kondycji ludzkiej w centrum twórczości artysty. Jest to kierunek obecny w sztuce od XVII wieku, zaś od lat 70-tych powraca jako hiperrealizm, czyli niezwykle szczegółowe oddanie rzeczywistych form wizualnych.

Tematem tej pracy są akt, człowiek. Akt, który przedstawia nagość, zazwyczaj bez zwracania uwagi na estetykę formy i prezentacji. Jest jednym z najpopularniejszych motywów w rzeźbie, malarstwie i fotografii. Akt zazwyczaj prezentuje postaci ludzkie, kadrowane lub w całości. Człowiek pojawił się już w sztuce prehistorycznej i jest jednym z głownych tematów w sztuce do czasów współczesnych.

Wśród gamy kolorystycznej dominuje kolor szary. Szarość warto wprowadzić do wnętrza minimalistycznego, dzięki czemu zyska ono jeszcze więcej nienachalnej elegancji.

Nastroj pracy charakteryzują melancholia, inne. Melancholia to uczucie trudne do określenia, pokrewne tęsknocie i zadumie, dlatego mogą ją wywołać obrazy odwołujące się do naszych pozytwnych przeżyć, np. Widoki morza czy konkretne postacie na obrazach.