Obiekt strategiczny Wędrowiec, cykl: Lekcja anatomii, 2019

Obiekt strategiczny Wędrowiec, cykl: Lekcja anatomii

Obraz przedstawia obiekt architektury militarnej - polski ciężki schron bojowy "Wędrowiec" usytuowany w Węgierskiej Górce. Fakturalna powierzchnia budynku, w zestawieniu z laserunkowo malowanym tłem potęguje efekt światłocienia i pogłębia wrażenie trójwymiarowości. Szczegółowo oddany plan przekrojowy oraz zaznaczenie kierunków ostrzału, nadają ciekawego i tajemniczego charakteru. Geometryczna bryła schronu, w połączeniu z zamieszczonym planem oraz zastosowaną kolorystyką, jawi się nieco abstrakcyjnie. Obraz pomimo niewielkich rozmiarów emanuje pozytywną energią i świetlistością.

Technika, którą został namalowany, stanowi charakterystyczną cechę twórczości autorki. Faktura budowana jest wyłącznie poprzez stopniowe nakładanie kolejnych warstw farby za pomocą szpachelek malarskich. Mięsiste impasty pogłębiają grę światłocienia, upodabniając obraz do płaskorzeźby.

Namalowany metodą impastu na płóciennym podobraziu, sygnowany z tyłu, posiada estetycznie wykończone boki. Prezentowany był na wielu wystawach, zarówno indywidualnych, jak i zbiorowych, m.in.: w Ośrodku Promocji Kultury Gaude Mater w Częstochowie, Galerii Związku Polskich Artystów Plastyków w Częstochowie, Galerii Sztuki przy Ośrodku Kultury w Radomsku, czy w Galerii BWA w Olkuszu.

Obraz o tytule "Obiekt strategiczny Wędrowiec, cykl: Lekcja anatomii" to praca z 2019 roku o wymiarach 30x30 cm. Jej autorem jest Magdalena Barczyk-Kurus.

Praca wykonana została w technikach: akryl, technika własna. Jest to farba syntetyczna, w produkcji której wykorzystuje się cząsteczki pigmentów oraz żywice poliakrylowe. Początkowo, farby akrylowe wykorzystywano do prac przemysłowych i budowlanych, m. In. Pokrywając nimi ściany budynków w klimacie nadmorskim, jednak od lat 50-tych szybko zyskiwały popularność jako medium malarskie. Posiadają liczne zalety: szybki czas schnięcia, dostępność, stosunkowo niską cenę, bogatą gamę kolorystyczną oraz łatwość posługiwania się nią. Może być wykorzystywana do pokrywania zarówno płótna jak i drewna, szkła, metalu, papieru, kartonu. Występuje w postaci płynnej (w pojemnikach) oraz żelowej (w tubkach) Farba akrylowa jest dobrym rozwiązaniem dla początkujących artystów, chociaż spotkamy ją w twórczości kanonicznych mistrzów malarstwa, takich jak Basquiat, Andy Warhol czy Edward Dwurnik. Jest to technika zależna od osobistych artystycznych preferencji artysty: unikatowa i oryginalna. Obejmuje nie tylko sposób mieszania farb i odczynników chemicznych, ale również rodzaj opracowania powierzchni oraz specyficzny gest malarski i rzeźbiarski.

Praca wykonana jest w oparciu o płótno. Jest to rodzaj tkaniny o splocie płóciennym, które charakteryzuje się szerokim zastosowaniem. W przypadku warsztatu artystycznego, płótno występuje w charakterze podobrazia: może zostać rozpięte na listwach drewnianych, tworząc blejtram, lub zostać umieszczone na desce. Kompozycję malarską umieszcza się na płótnie uprzednio zagruntowanym.

Pracę możemy zakwalifikować do stylu figuratywne. Sztuka figuratywna to typ prac artystycznych, w których możemy wyróżnić sylwetki ludzkie, zwierzęce czy przyrodnicze w ich proporcjach naturalnych lub bliskich rzeczywistym.

Przewodnie tematy pracy to: abstrakcja, architektura, pejzaż. Architektura, która pozwala przenieść trójwymiarowe obiekty na dwuwymiarowe podłoże malarskie. Stanowiła ona jeden z ulubionych motywów malarskich artystów holenderskich, włoskich i francuskich w XVII i XVIII wieku, dzięki którym dziś możemy zrekonstruować wygląd oraz sposób funkcjonowania dawnych siedzib ludzkich. W przeszłości pejzaż był jednym z głównych motywów prac w Akademiach Malarstwa i Rzeźby. Funkcjonował w mitologicznym, alegorycznym kontekście a jego potencjał został odkryty przez niemieckich romantyków, których prace odzwierciedlały marzenia i niepokoje człowieka.

Wśród gamy kolorystycznej dominują kolory: żółty, niebieski, czarny. Żółty, który posiada różne oblicza zależne od odcienia barwy. Żółcienie poprawiają Nastroj odbiorcy i rozświetlają przestrzeń, w której są eksponowane bądź też wprowadzają atmosferę spokoju i odprężenia. Niebieski, który nadaje onirycznego charakteru dziełom sztuki, co tłumaczy częste jego występowanie w pracach surrealistów, np. U Salvadora Dali i Rene Magritte’a. W pracach impresjonistów nigdy nie spotakmy kolory czarnego. Stał się on natomiast dobitnym akcentem w sztuce współczesnej, stawiającej na minimalizm.

Nastroj pracy charakteryzują niepokój, żywiołowość. Niepokój jest osiągana przez dzieła sztuki oddziałujące na świadomość poprzez lęki pierwotne, np. Kompozycje ukazujące trudną do zidentyfikowania postać, stworzenia bez twarzy, ciemne kolory. Sztuka pełna żywiołowości powinna znaleźć się w przestrzeni biurowej, ponieważ pozytywnie wpływa na kreatywność pracowników oraz dodaje energii.