Pałacyk Motte, cykl W jasnym cieniu wieży, 2016

Pałacyk Motte, cykl: W jasnym cieniu wieży

Obraz przedstawia budynek potocznie zwany „Pałacykiem Mottego”, mający bogatą historię związaną z zabytkową częstochowską fabryką włókienniczą. Cykl przywołuje i upamiętnia zabytkową architekturę miasta, z którego wywodzi się autorka, która poza sztuką interesuje się również historią zabytków i architektury Częstochowy, nad którymi prowadziła swojego czasu badania.

Obraz malowany z zastosowaniem kontrastów światłocieniowych, kolorystycznych oraz fakturalnych. Dzięki soczystej kolorystyce oraz użytym środkom formalnym, pałacyk jawi się bajkowo, tajemniczo i intrygująco. Dla kontrastu w tle umieszczony został rysunek architektoniczny budynku wraz z fragmentem zabudowań fabrycznych. Grube impasty pogłębiają grę światłocienia upodabniając obraz do płaskorzeźby.

Technika, którą został namalowany, stanowi charakterystyczną cechę twórczości autorki. Faktura budowana jest wyłącznie poprzez stopniowe nakładanie kolejnych warstw farby za pomocą szpachelek malarskich.

Obraz malowany na płótnie techniką impastu, sygnowany z tyłu, posiada estetycznie wykończone boki.

Obraz o tytule "Pałacyk Motte, cykl W jasnym cieniu wieży" to praca z 2016 roku o wymiarach 80x120 cm. Jej autorem jest Magdalena Barczyk-Kurus.

Dzieło zostało wykonane w technikach: akryl, technika własna. Jest to rodzaj farby opatentowany w Niemczech w 1934 roku, początkowo wykorzystywany w przemyśle i do prac remontowych (malowano nią elewacje budowli w morskim klimacie); jako medium artystyczne rozpowszechnił się od lat 50-tych XX wieku i szybko zyskały popularność ze względu na łatwość operowania nimi, niską cenę, szybki czas schnięcia oraz żywe kolory. Akryle można stosować na dowolnym podłożu – drewnie, metalu, płótnie, papierze, kartonie, szkle. Nie jest to medium wymagające wiedzy i praktyki w takim stopniu, jak ma to w przypadku farb olejnych, dlatego farby akrylowe poleca się początkującym adeptom sztuk pięknych. Akryle pozwalają na nakładanie warstw cienkich, laserunkowych, jak i impastowych. Mogą występować jako płyn lub żel w tubkach. Można spotkać je w twórczości artystycznej Andy’ego Warhole’a, Tadeusza Dominika, Basquiata czy Edwarda Dwurnika. Od lat 70-tych, technika własna staje się najlepszym opisem dla dzieł artystycznych z nurtu instalacji – często wykorzystuje ona bowiem oryginalne rozwiązania techniczne, sięgające nie tylko do materialnego rezerwuaru, ale również mediów.

Praca wykonana jest w oparciu o płótno. Jest to najpopularniejszy rodzaj podobrazia malarskiego, charakteryzujące się splotem płóciennym. Najczęściej do jego produkcji używa się włókien lnianych lub bawełny. Płótno może zostać naciągnięte na drewnianą ramę z blejtramu bądź przyklejone do deski drewnianej. Po zagruntowaniu płótna, jest ono gotowe do pokrycia kompozycją malarską.

Artysta wykonał obraz w stylu figuratywne. Sztuką figuratywną jest przede wszystkim realizm, stanowiący dokładnie odzwierciedlenie wizualnych form otaczającej nas rzeczywistości.

Przewodnie tematy pracy to: architektura, pejzaż. Architektura ukazuje zwykle krajobraz miejski, skupiając się na malarskim odzwierciedleniu tektoniki budynków. Pejzaż o znaczeniu symbolicznym i nastrojowym pojawił się po raz pierwszy u tajemniczego artysty włoskiego renesansu zwanym Giogrione, w XIX wieku był chętnie podejmowany przez impresjonistów, a później postimpresjonistów i fowistów.

Autor obrazu wykorzystał przy tworzeniu pracy kolory brązowy, czerwony, pomarańczowy, niebieski, wielokolorowy. Obok zieleni i błękitu, barwa brązowa ma najsilniejsze działanie terapeutyczne związane z jej częstym występowaniem w naturze. Obraz lub rzeźba o czerwonej barwie będzie główną gwiazdą w naszym wnętrzu, zwracającą uwagę wszystkich wizualnych odbiorców. Pomarańczowy, który jest chętnie wykorzystywany przez postimpresjonistów do przełamania zbytniego realizmu kolorystycznego dzieła malarskiego. Błękit może okazać się zbawieniem po stresującym dniuDzięki zabiegowi artystycznemu mieszanej kolorystyki z łatwością dopasujemy dzieło do wnętrza o takiej kolorystyce, która występuje choć w jednym fragmencie obrazu czy rzeźby.

Nastroj pracy charakteryzują spokój, żywiołowość, inne. Spokój najlepiej osiągnąć przy pomocy minimalistycznych kompozycji, które cechują ograniczoną paletą kolorystyczną. Żywiołowość, którą osiąga się poprzez wibrującą kolorystykę oraz emocjonalne tematy malarskie i rzeźbiarskie.