Pałacyk Motte, cykl W jasnym cieniu wieży, 2016

Pałacyk Motte, cykl: W jasnym cieniu wieży

Obraz przedstawia budynek potocznie zwany „Pałacykiem Mottego”, mający bogatą historię związaną z zabytkową częstochowską fabryką włókienniczą. Cykl przywołuje i upamiętnia zabytkową architekturę miasta, z którego wywodzi się autorka, która poza sztuką interesuje się również historią zabytków i architektury Częstochowy, nad którymi prowadziła swojego czasu badania.

Obraz malowany z zastosowaniem kontrastów światłocieniowych, kolorystycznych oraz fakturalnych. Dzięki soczystej kolorystyce oraz użytym środkom formalnym, pałacyk jawi się bajkowo, tajemniczo i intrygująco. Dla kontrastu w tle umieszczony został rysunek architektoniczny budynku wraz z fragmentem zabudowań fabrycznych. Grube impasty pogłębiają grę światłocienia upodabniając obraz do płaskorzeźby.

Technika, którą został namalowany, stanowi charakterystyczną cechę twórczości autorki. Faktura budowana jest wyłącznie poprzez stopniowe nakładanie kolejnych warstw farby za pomocą szpachelek malarskich.

Obraz malowany na płótnie techniką impastu, sygnowany z tyłu, posiada estetycznie wykończone boki.

"Pałacyk Motte, cykl W jasnym cieniu wieży" - obraz jest dziełem z 2016 roku I charakteryzuje się wymiarem 80x120 cm. Autorem jest Magdalena Barczyk-Kurus.

Praca wykonana została w technikach: akryl, technika własna. Jest to rodzaj farby opatentowany w Niemczech w 1934 roku, początkowo wykorzystywany w przemyśle i do prac remontowych (malowano nią elewacje budowli w morskim klimacie); jako medium artystyczne rozpowszechnił się od lat 50-tych XX wieku i szybko zyskały popularność ze względu na łatwość operowania nimi, niską cenę, szybki czas schnięcia oraz żywe kolory. Akryle można stosować na dowolnym podłożu – drewnie, metalu, płótnie, papierze, kartonie, szkle. Nie jest to medium wymagające wiedzy i praktyki w takim stopniu, jak ma to w przypadku farb olejnych, dlatego farby akrylowe poleca się początkującym adeptom sztuk pięknych. Akryle pozwalają na nakładanie warstw cienkich, laserunkowych, jak i impastowych. Mogą występować jako płyn lub żel w tubkach. Można spotkać je w twórczości artystycznej Andy’ego Warhole’a, Tadeusza Dominika, Basquiata czy Edwarda Dwurnika. W sztuce współczesnej technika własna spotykana jest niezwykle często ze względu na mnogość artystycznych kierunków oraz dominującą w twórczości artystów, już od lat 70-tych, sztukę instalacji.

Praca wykonana jest w oparciu o płótno. Jest to najpopularniejszy rodzaj podobrazia malarskiego, charakteryzujące się splotem płóciennym. Najczęściej do jego produkcji używa się włókien lnianych lub bawełny. Płótno może zostać naciągnięte na drewnianą ramę z blejtramu bądź przyklejone do deski drewnianej. Po zagruntowaniu płótna, jest ono gotowe do pokrycia kompozycją malarską.

Dzieło posiada charakterystyczne cechy utworu dla stylu figuratywne. Sztuka figuratywna to typ prac artystycznych, w których możemy wyróżnić sylwetki ludzkie, zwierzęce czy przyrodnicze w ich proporcjach naturalnych lub bliskich rzeczywistym.

Tematem tej pracy są architektura, pejzaż. Architektura występowała w sztuce już w czasach starożytnych, kiedy wielkie budowle miejskie przedstawiano głównie w konteście propagandy cesarskiej. Wraz z udoskonaleniem się warszatu artysty w renesansie, została ona poddana prawom perspektywy, tworząc iluzjonistyczne tło dla przedstawień religijnych i mitologicznych. Pejzaż, który w przeszłości był jednym z głównych wątków podejmowanych w Akademiach Malarstwa i Rzeźby. Początkowo funkcjonował w mitologicznym, alegorycznym kontekście. Jego potencjał odkryli niemieccy romantycy, którzy za pośrednictwem natury odzwierciedlali marzenia i niepokoje człowieka.

"Pałacyk Motte, cykl W jasnym cieniu wieży" wyróżnia się paletą kolorów wśród których występują: brązowy, czerwony, pomarańczowy, niebieski, wielokolorowy. Kolor brązowy idealnie współgra z beżem i błękitem, nadając kompozycji charakteru kontemplacyjnego. Poprzez odpowiedni kontekst czerwień może podkreślać silne emocje, niebezpieczeństwo bądź przyjemność. Wprowadza również dynamikę do kompozycji. Pomarańczowy, który jest ogromnie ceniony przez artystów z powodu przyciągania wzroku widza oraz swojego dwoistego charakteru: z jednej strony występuje w przyrodzie, z drugiej posiada dekoracyjną, syntetyczną energię. Niebieski, który dominował w twórczości Picassa w latach 1901-1904, dlatego też ten etap artystyczny nazywa się „Okresem błękitnym”Prace o mieszanej kolorystyce są najlepszym sposobem na wprowadzenie szalonego akcentu do białych, minimalistycznych przestrzeni mieszkalnych i biurowych.

Autor dzieła utrzymał je w nastrojach które opisać możemy jako spokój, żywiołowość, inne. Kompozycje pełne spokoju są pozbawione efektu ruchu i dominuje w nich ohraniczona paleta barw. Prace o dynamicznych kompozycjach, poruszające wątki związane ze skrajnymi stanami emocjonalnymi tworzą atmosferę żywiołowości.