Willa Toma, 2016

Obraz z cyklu pt.: "W jasnym cieniu wieży". Namalowany metodą impastu, na zasadzie zestawienia kontrastów światłocieniowych, kolorystycznych oraz fakturalnych. Dzięki mocnej w wyrazie kolorystyce oraz użytym środkom formalnym, budynek jawi się tajemniczo i intrygująco. W tle umieszczone zostały rysunki przekrojowe budynku, wykonane na podstawie autentycznych, archiwalnych planów. Bryła budynku odzwierciedlona została zgodnie z rzeczywistością, kolorystyka oraz tło obrazu pozostają wyłączną interpretacją autorki. Technika, którą posługuje się malarka, została wypracowana przez nią przez lata i stanowi charakterystyczną cechę jej twórczości. Impasty budowane są wyłącznie poprzez stopniowe nakładanie kolejnych warstw farby za pomocą szpachelek malarskich. Proces ten jest żmudny i czasochłonny, wymagający dużej precyzji i cierpliwości. Mięsiste impasty w zestawieniu z laserunkowymi elementami pogłębiają grę światłocienia, upodabniając obraz do płaskorzeźby.

Boki obrazu zostały zamalowane, dzięki czemu nie wymaga oprawy. Opisany na odwrocie.

"Willa Toma" to obraz o wymiarach 100x120 cm z 2016 roku. Autorem pracy jest Magdalena Barczyk-Kurus.

W celu stworzenia dzieła wykorzystał techniki: akryl, technika własna. Jest to rodzaj farby opatentowany w Niemczech w 1934 roku, początkowo wykorzystywany w przemyśle i do prac remontowych (malowano nią elewacje budowli w morskim klimacie); jako medium artystyczne rozpowszechnił się od lat 50-tych XX wieku i szybko zyskały popularność ze względu na łatwość operowania nimi, niską cenę, szybki czas schnięcia oraz żywe kolory. Akryle można stosować na dowolnym podłożu – drewnie, metalu, płótnie, papierze, kartonie, szkle. Nie jest to medium wymagające wiedzy i praktyki w takim stopniu, jak ma to w przypadku farb olejnych, dlatego farby akrylowe poleca się początkującym adeptom sztuk pięknych. Akryle pozwalają na nakładanie warstw cienkich, laserunkowych, jak i impastowych. Mogą występować jako płyn lub żel w tubkach. Można spotkać je w twórczości artystycznej Andy’ego Warhole’a, Tadeusza Dominika, Basquiata czy Edwarda Dwurnika. W sztuce współczesnej technika własna spotykana jest niezwykle często ze względu na mnogość artystycznych kierunków oraz dominującą w twórczości artystów, już od lat 70-tych, sztukę instalacji.

Autor pracy wykorzystał jako podłoże płótno. Jest to tkanina o splocie płóciennym, posiadająca wielorakie zastosowanie. Płótno wykorzystywane jest jako podobrazie malarskie: najpopularniejszymi rodzajami są te wykonane z włókien bawełnianych lub lnianych. Płótno malarskie bywa mocowane na krosnach (drewnianych listwach), tworząc blejtram lub umieszczane na desce drewnianej przy pomocy odpowiedniego kleju. Płótno jest w następnej kolejności gruntowane oraz pokrywane farbą.

Dzieło posiada charakterystyczne cechy utworu dla styli figuratywne, realizm. W latach 50-tych XX wieku, w Stanach Zjednoczonych pojawił się ruch zwany Nową figuracją, postulujący umiejscowienie człowieka i jego kondycji ludzkiej w centrum twórczości artysty. Jest to kierunek obecny w sztuce od XVII wieku, zaś od lat 70-tych powraca jako hiperrealizm, czyli niezwykle szczegółowe oddanie rzeczywistych form wizualnych.

Tematyka pracy to architektura. Sztuka przedstawiająca architekturę obejmuje plastyczne przedstawienia brył architektonicznych w przestrzeni urbanistycznej na płaskim płótnie bądź w trójwymiarze, jako rzeźba.

Wśród gamy kolorystycznej dominują kolory: czerwony, pomarańczowy, żółty, wielokolorowy. Kolor czerowny należy wprowadzać do przestrzeni wymagających dynamicznego motywu wizualnego. Pomarańczowy, który jest ogromnie ceniony przez artystów z powodu przyciągania wzroku widza oraz swojego dwoistego charakteru: z jednej strony występuje w przyrodzie, z drugiej posiada dekoracyjną, syntetyczną energię. Dzięki żółtej barwie, nasze wnętrze wyda się przyjazne i gościnneWielobarwna kompozycja pozwoli nam wprowadzić do spokojnego wnętrza dynamiczny, szalony element.

Klimat obrazu opisać mozna jako: niepokój, żywiołowość. Niepokój jest osiągana przez dzieła sztuki oddziałujące na świadomość poprzez lęki pierwotne, np. Kompozycje ukazujące trudną do zidentyfikowania postać, stworzenia bez twarzy, ciemne kolory. Żywiołowość mogą wywoływać dzieła sztuki o wibrujących barwach i dynamicznych liniach.