Szczercowski tradytor, cykl Lekcja anatomii, 2019

Szczercowski tradytor, cykl Lekcja anatomii

Obraz przedstawia obiekt architektury militarnej (polski schron bojowy wchodzący w skład linii umocnień pod Bełchatowem), usytuowany w okolicach Szczercowa. Fakturalna powierzchnia budynku w zestawieniu z laserunkowym tłem potęguje efekt światłocienia i pogłębia wrażenie trójwymiarowości. Szczegółowo namalowane plany przekrojowe nadają ciekawego i tajemniczego charakteru. Dzięki temu zabiegowi możemy przenieść się do wnętrza budowli i wyobrazić sobie jej ogrom. Mocno odrealniona kolorystyka oraz zastosowanie kontrastów potęguje dramaturgię i pobudza wyobraźnię. Obraz emanuje energią, a jednocześnie pobudza do kontemplacji.

Technika, którą został namalowany, stanowi charakterystyczną cechę twórczości autorki. Faktura budowana jest wyłącznie poprzez stopniowe nakładanie kolejnych warstw farby za pomocą szpachelek malarskich. Mięsiste impasty pogłębiają grę światłocienia, upodabniając obraz do płaskorzeźby.

Obraz prezentowany były na wystawach indywidualnych i zbiorowych, m. in.: w Ośrodku Promocji Kultury Gaude Mater w Częstochowie, czy MDK w Radomsku. Namalowany techniką impastu, na płóciennym podobraziu, sygnowany z tyłu, posiada estetycznie wykończone boki.

"Szczercowski tradytor, cykl Lekcja anatomii" to obraz o wymiarach 120x80 cm z 2019 roku. Autorem pracy jest Magdalena Barczyk-Kurus.

W celu stworzenia dzieła wykorzystał techniki: akryl, technika własna. Jest to farba syntetyczna, w produkcji której wykorzystuje się cząsteczki pigmentów oraz żywice poliakrylowe. Początkowo, farby akrylowe wykorzystywano do prac przemysłowych i budowlanych, m. In. Pokrywając nimi ściany budynków w klimacie nadmorskim, jednak od lat 50-tych szybko zyskiwały popularność jako medium malarskie. Posiadają liczne zalety: szybki czas schnięcia, dostępność, stosunkowo niską cenę, bogatą gamę kolorystyczną oraz łatwość posługiwania się nią. Może być wykorzystywana do pokrywania zarówno płótna jak i drewna, szkła, metalu, papieru, kartonu. Występuje w postaci płynnej (w pojemnikach) oraz żelowej (w tubkach) Farba akrylowa jest dobrym rozwiązaniem dla początkujących artystów, chociaż spotkamy ją w twórczości kanonicznych mistrzów malarstwa, takich jak Basquiat, Andy Warhol czy Edward Dwurnik. Technika autorska, niepowtarzalna i oryginalna, zwykle mieszana, zależna od indywidualnej wizji artysty. W dużej mierze polega na eksperymentalnych działaniach samego twórcy.

Praca wykonana jest w oparciu o płótno. Jest to najpopularniejszy rodzaj podobrazia malarskiego, charakteryzujące się splotem płóciennym. Najczęściej do jego produkcji używa się włókien lnianych lub bawełny. Płótno może zostać naciągnięte na drewnianą ramę z blejtramu bądź przyklejone do deski drewnianej. Po zagruntowaniu płótna, jest ono gotowe do pokrycia kompozycją malarską.

Pracę możemy zakwalifikować do stylu figuratywne. Sztuką figuratywną jest przede wszystkim realizm, stanowiący dokładnie odzwierciedlenie wizualnych form otaczającej nas rzeczywistości.

Przewodnie tematy pracy to: architektura, pejzaż. Architektura występowała w sztuce już w czasach starożytnych, kiedy wielkie budowle miejskie przedstawiano głównie w konteście propagandy cesarskiej. Wraz z udoskonaleniem się warszatu artysty w renesansie, została ona poddana prawom perspektywy, tworząc iluzjonistyczne tło dla przedstawień religijnych i mitologicznych. Klasyczny pejzaż został porzucony przez impresjonistów i postimpresjnistów, którzy zaproponowali nowe spojrzenie na ten motyw. Stał się on wtedy mniej realistyczny, a znacznie bardziej zmodyfikowany pod kątem psychologii twórcy.

Wśród gamy kolorystycznej dominują kolory: żółty, zielony, niebieski, wielokolorowy. Żółty, który posiada różne oblicza zależne od odcienia barwy. Żółcienie poprawiają Nastroj odbiorcy i rozświetlają przestrzeń, w której są eksponowane bądź też wprowadzają atmosferę spokoju i odprężenia. Zieleń zbliża nas do natury, dlatego jeśli jesteśmy zmęczeni miejskim krajobrazem, zaprośmy zielone dzieło sztuki do naszego domu. Błękit może okazać się zbawieniem po stresującym dniuDzięki zabiegowi artystycznemu mieszanej kolorystyki z łatwością dopasujemy dzieło do wnętrza o takiej kolorystyce, która występuje choć w jednym fragmencie obrazu czy rzeźby.

Autor dzieła utrzymał je w nastrojach które opisać możemy jako niepokój, żywiołowość, inne. Niepokój może łączyć się z dziełami sztuki przedstawiającymi stworzenia jak z koszmaru sennego bądź poprzez psychodeliczne, niefiguratywne kompozycje oddziałujące na naszą podświadomość. Żywiołowość, którą osiąga się poprzez wibrującą kolorystykę oraz emocjonalne tematy malarskie i rzeźbiarskie.