Król Lear, 2020

Lear- Krol. W koronie drzewa. 

Rzeźba o tytule "Król Lear" to praca z 2020 roku o wymiarach 30x53 cm. Jej autorem jest Iga Bobrowicz.

W celu stworzenia dzieła wykorzystał techniki: drewno, kamień, metal, żywica. Jest to materiał, często krystaliczny, w którym występują tak zwane wiązania metaliczne. Jego głównymi wyróżnikami są plastyczność, połysk, brak przezroczystości, sprężystość, przewodnictwo elektryczne i cieplne oraz łatwość obróbki. Metale wykorzystuje się w wielu gałęziach przemysłu, takich jak spożywczy, metalurgiczny, maszynowy, rolniczy, energetyczny, papierowy, elektromechaniczny. Metal może być również materiałem artystycznym, który wykorzystuje się do odlewów rzeźb. W tym materiale tworzyli Bolesław Biegas i Igor Mitoraj, zaś obecnie wielkoformatowe rzeźby z brązu u stali tworzy Tomasz Górnicki. Jest to materiał występujący zarówno w środowisku naturalnym, jak i produkowany syntetycznie. Naturalna żywica stanowi wydzielinę drzew iglastych, będąc opatrunkiem na wszelkie urazy mechaniczne drzewa. Z kolei wśród żywic syntetycznych możemy wymienić m. In. Żywicę epoksydową, alkidową i silikonową, które stanowią jeden ze składników farb akrylowych. Żywicy epoksydowej używa się ponadto do tworzenia obrazów z abstrakcyjnymi plamami, powstałymi poprzez rozlewanie tej substancji na płótnie. Ze względu na dużą gęstość żywicy, niemożliwe jest używanie pędzli malarskich do jej opracowania, a raczej działanie wykorzystujące prawo grawitacji. Żywicę epoksydową wykorzystują również rzeźbiarze do wykonywania odlewów przy pomocy silikonowej formy.

Artysta wykonał rzeźbę w stylu ekspresjonizm. Najsłynniejszymi polskimi ekspresjonistami byli artyści należący do grupy BUNT, działającej przed II wojną światową.

Tematem tej pracy są abstrakcja, człowiek. Człowiek, który jest bez wątpienia najpopularniejszym motywem w sztuce od prehistorii aż do dziś. Postać ludzka występowała w niezliczonych kontekstach artystycznych: jako święty, w kostiumie mitologicznym, w scenach rodzajowych, salonowych, alegorycznych oraz wielu innych. Człowiek zajął również ważne miejsce w sztuce abstrakcyjnej, jednak obiektem zainteresowania stało się jego wnętrze – świadomość oraz percepcja.

Wśród gamy kolorystycznej dominują kolory: brązowy, czerwony, czarny. Obok zieleni i błękitu, barwa brązowa ma najsilniejsze działanie terapeutyczne związane z jej częstym występowaniem w naturze. Kolor czerowny należy wprowadzać do przestrzeni wymagających dynamicznego motywu wizualnego. Czarny, który tworzy niezwykle ciekawe połączenia z ciemnymi wnętrzami, dobrze wygląda również w białych pomieszczeniach jako biegun przeciwny wobec sterylnego, jasnego pokoju.

Autor dzieła utrzymał je w nastrojach które opisać możemy jako depresja, melancholia, żywiołowość. Na depresyjny odbiór dzieł malarskich, graficznych i rzeźbiarskich mogą wpływać ciemna kolorystyka oraz tematy związane z brutalizmem, przemocą bądź po prostu złym stanem emocjonalnym przedstawionych postaci. Melancholia to uczucie trudne do określenia, pokrewne tęsknocie i zadumie, dlatego mogą ją wywołać obrazy odwołujące się do naszych pozytwnych przeżyć, np. Widoki morza czy konkretne postacie na obrazach. Prace o dynamicznych kompozycjach, poruszające wątki związane ze skrajnymi stanami emocjonalnymi tworzą atmosferę żywiołowości.