Oberwanie chmury, 2024

Substytut deszczu to seria kilku, różnej wielkości obrazów abstrakcyjnych, które odgrywają ważną rolę w eksploracji emocji oraz doświadczeń związanych z naturą, szczególnie z jej zmiennością i efemerycznością. Przez użycie lustrzanego efektu odbić, intensywnych kolorów oraz kontrastujących faktur, projekt ma na celu zachęcenie widza do refleksji nad naturą wody, deszczu i ich wpływu na nasze otoczenie i emocje.

Prace charakteryzują się m.in.:

• Lustrzanym efektem odbić – technika malarska, która wprowadza do dzieł elementy iluzji i głębi, imitując naturalne zjawiska odbicia w wodzie. To podejście ma na celu zbudowanie interakcji pomiędzy dziełem a widzem, tworząc dynamiczną relację przestrzeni.


• Intensywnymi kolorami – użycie nasyconych barw, odzwierciedlają różnorodność natury i jej zjawisk. Kolor jako środek wyrazu ma za zadanie pobudzić emocje i wywołać wrażenia związane z przeżywaniem deszczu oraz zmianami w przyrodzie.


• Kontrastem między gładką a chropowatą powierzchnią – to element, który wprowadza zróżnicowanie tekstur w dziełach, symbolizując różnorodność doświadczeń, jakie towarzyszą deszczowi. Powierzchnie gładkie odzwierciedlają spokój i harmonię, podczas gdy chropowate mogą oddać chaos i nieprzewidywalność natury.

Podsumowując projekt Substytut deszczu miał na celu nie tylko stworzenie spektakularnych obrazów, ale również refleksję nad nierozerwalnymi więziami między naturą a ludzkimi emocjami.

Praca jest podpisana z dwóch stron przez malarkę.

Obraz powinien zostać oprawiony w odpowiednio wybraną ramę ze względu na specyfikę podłoża drewnianego (płyta pilśniowa). Rama pełni wobec obrazu funkcje techniczne oraz estetyczne. Dobrze wykonana rama stabilizuje płaszczyznę i zabezpiecza krawędzie obrazu. Zaś druga funkcja ma na celu elegancką ekspozycję dzieła w danym wnętrzu (salon, sypialnia, gabinet, pracownia, biuro, hol, foyer hotelowe, restauracja, itd.). Do tego typu prac należy dobierać ramy z jednolitym kolorem np. biel, czerń, złoto, srebro lub oprawy drewniane o nowoczesnym i prostym kształcie. 

"Oberwanie chmury" to obraz o wymiarach 30x25 cm z 2024 roku. Autorem pracy jest Iwona Jabłońska.

Dzieło zostało wykonane w technikach: akryl, olej, technika własna, inne. Jest to farba syntetyczna, w produkcji której wykorzystuje się cząsteczki pigmentów oraz żywice poliakrylowe. Początkowo, farby akrylowe wykorzystywano do prac przemysłowych i budowlanych, m. In. Pokrywając nimi ściany budynków w klimacie nadmorskim, jednak od lat 50-tych szybko zyskiwały popularność jako medium malarskie. Posiadają liczne zalety: szybki czas schnięcia, dostępność, stosunkowo niską cenę, bogatą gamę kolorystyczną oraz łatwość posługiwania się nią. Może być wykorzystywana do pokrywania zarówno płótna jak i drewna, szkła, metalu, papieru, kartonu. Występuje w postaci płynnej (w pojemnikach) oraz żelowej (w tubkach) Farba akrylowa jest dobrym rozwiązaniem dla początkujących artystów, chociaż spotkamy ją w twórczości kanonicznych mistrzów malarstwa, takich jak Basquiat, Andy Warhol czy Edward Dwurnik. Jest to rodzaj farb malarskich, których składnikami są olej lniany oraz pigment. Technika własnoręcznego przygotowania farb oraz malowania nimi wymaga wiedzy, cierpliwości (obrazy olejne dość długo schną) oraz ćwiczeń; efekt, jaki dzięki nim uzyskany, jest wart tego wysiłku ze względu na dobrą trwałość obrazu oraz świetlistość kolorów. Farby olejne mają długą historię, która w przypadku Europy sięga XV wieku. Pierwszymi artystami, którzy zaczęli posługiwać się olejami na desce byli artyści flamandzcy i holenderscy, tacy jak Jan van Eyck oraz Rogier van der Weyden, którzy posługiwali się techniką laserunkową (nakładali półprzezroczyste, cienkie warstwy olejne na monochromatyczną podmalówkę, wzmacniając niektóre tony). W XVII wieku modna była technika alla prima, malowania „od razu”, często mieszając farby olejne na płótnie, nakładane impastowo. Zwolennikami takiego wariantu byli Peter Paul Rubens czy Diego Velazquez. Jest to indywidualna technika artystyczna, opracowywana w konkretnym warsztacie twórczym i dostosowana do potrzeb i wizji artysty.

Dzieło posiada charakterystyczne cechy utworu dla styli abstrakcja, ekspresjonizm, minimalizm, pop-art, street art. Abstrakcja to styl odrzucający odzwierciedlenie rzeczywistości I w zamian przekazanie jej w postaci abstrakcyjnych pojęć i idei, miedzy innymi przy pomocy kolorów, kształtów I linii. Obrazy ekspresjonistyczne cechuje duża emocjonalność i subiektywizm. Kierunek ten inspirował się również psychoanalizą oraz pierwszymi badaniami nad snem. Minimalizm powstał na gruncie modernistycznych eksperymentów formalnych, które dążyły do mocnego ograniczenia środków plastycznych. Pop-art jest kierunkiem, którego predstawiciele inspirowali się sztuką masową, pełnymi garściami czerpiąc z komiksu, reklam, gazet, programów telewizyjnych, chodnikowej literatury, filmu, muzyki. Street art to kierunek w sztuce współczesnej, który swoimi korzeniami sięga lat 60-tych XX wieku, choć za pierwsze przykłady sztuki ulicznej mogłyby uchodzić rysunki i napisy na murach w starożytnych miastach rzymskich.

Przewodni temat pracy to abstrakcja.

Wśród gamy kolorystycznej dominuje kolor złoty. Przez wieki kolor złoty stosowano do podkreślenia strefy niebiańskiej w sakralnych dziełach: pojawiał się w malarstwie ściennym, mozaice, rzeźbie, ikonach.

Klimat obrazu opisać mozna jako: melancholia, pasja, radość, spokój, żywiołowość. Melancholia to uczucie trudne do określenia, pokrewne tęsknocie i zadumie, dlatego mogą ją wywołać obrazy odwołujące się do naszych pozytwnych przeżyć, np. Widoki morza czy konkretne postacie na obrazach. Wywołują ją tematy dotyczące miłości i erotyki, zaś wśród kolorów pełnych pasji na pewno znajdą się czerwienie i róż. Radość, którą wywołują jasne kolory, dekoracyjne linie i motywy takie jak ludzie, natura oraz zwierzęta. Kompozycje pełne spokoju są pozbawione efektu ruchu i dominuje w nich ohraniczona paleta barw. Sztuka pełna żywiołowości powinna znaleźć się w przestrzeni biurowej, ponieważ pozytywnie wpływa na kreatywność pracowników oraz dodaje energii.