Ferwor, 2023
Technika własna, Spray, Akryl, Olej, Inne, Płyta, Deska
100 cm x 70 cm
- Darmowa dostawa na terenie Polski
- 14 dni na zwrot pracy
- Certyfikat autentyczności
- Odbiór w centrum Warszawy
- Wygodne formy płatności
Ta praca pochodzi z otwartego cyklu malarskiego, rozpoczętego wiosną 2023 r. w pracowni artystycznej w Toruniu. Dzieła są monochromatyczne z wysokim połyskiem metalicznym oraz wyraźną strukturą złożoną z krzemianów.
Dzieło jest podpisane z dwóch stron przez malarkę.
Obraz powinien zostać oprawiony w odpowiednio wybraną ramę ze względu na specyfikę podłoża drewnianego (płyta pilśniowa). Rama pełni wobec obrazu funkcje techniczne oraz estetyczne. Dobrze wykonana rama stabilizuje płaszczyznę i zabezpiecza krawędzie obrazu. Zaś druga funkcja ma na celu elegancką ekspozycję dzieła w danym wnętrzu (salon, sypialnia, hol, gabinet, pracownia, biuro, foyer, itd.). Do tego typu prac należy dobierać ramy z jednolitym kolorem np. biel, czerń, złoto, srebro lub oprawy drewniane o nowoczesnym i prostym kształcie.
Obraz o tytule "Ferwor" to praca z 2023 roku o wymiarach 70x100 cm. Jej autorem jest Iwona Jabłońska.
Praca wykonana została w technikach: akryl, olej, spray, technika własna, inne. Jest to rodzaj farby opatentowany w Niemczech w 1934 roku, początkowo wykorzystywany w przemyśle i do prac remontowych (malowano nią elewacje budowli w morskim klimacie); jako medium artystyczne rozpowszechnił się od lat 50-tych XX wieku i szybko zyskały popularność ze względu na łatwość operowania nimi, niską cenę, szybki czas schnięcia oraz żywe kolory. Akryle można stosować na dowolnym podłożu – drewnie, metalu, płótnie, papierze, kartonie, szkle. Nie jest to medium wymagające wiedzy i praktyki w takim stopniu, jak ma to w przypadku farb olejnych, dlatego farby akrylowe poleca się początkującym adeptom sztuk pięknych. Akryle pozwalają na nakładanie warstw cienkich, laserunkowych, jak i impastowych. Mogą występować jako płyn lub żel w tubkach. Można spotkać je w twórczości artystycznej Andy’ego Warhole’a, Tadeusza Dominika, Basquiata czy Edwarda Dwurnika. Jest to rodzaj farb malarskich, których składnikami są olej lniany oraz pigment. Technika własnoręcznego przygotowania farb oraz malowania nimi wymaga wiedzy, cierpliwości (obrazy olejne dość długo schną) oraz ćwiczeń; efekt, jaki dzięki nim uzyskany, jest wart tego wysiłku ze względu na dobrą trwałość obrazu oraz świetlistość kolorów. Farby olejne mają długą historię, która w przypadku Europy sięga XV wieku. Pierwszymi artystami, którzy zaczęli posługiwać się olejami na desce byli artyści flamandzcy i holenderscy, tacy jak Jan van Eyck oraz Rogier van der Weyden, którzy posługiwali się techniką laserunkową (nakładali półprzezroczyste, cienkie warstwy olejne na monochromatyczną podmalówkę, wzmacniając niektóre tony). W XVII wieku modna była technika alla prima, malowania „od razu”, często mieszając farby olejne na płótnie, nakładane impastowo. Zwolennikami takiego wariantu byli Peter Paul Rubens czy Diego Velazquez. Jest to technika, która polega na rozpylaniu farby w aerozolu z wolnej ręki bądź na przyłożonym do ściany szablonie. Szeroko wykorzystywana w nurcie street artu z uwagi na łatwość i szybkość posługiwania się nią. Swoją karierę, tak jak cały wspomniany nurt artystyczny, rozpoczęła na murach i w przestrzeni miejskiej, jednak pojawia się również w malarstwie sztalugowym razem a farbą akrylową. Jednym z najpopularniejszych twórców wykorzystujących metodę sprayu i szablonu jest Banksy, anonimowy autor zaangażowanych politycznie i społecznie dzieł w przestrzeni ulicznej na całym świecie. Innymi artystami, którzy w swojej twórczości wykorzystują farby w aerozolu są tacy przedstawiciele street artu jak Fernando Carlo, Basquiat, Richard „Richie” Mirando oraz Sane Smith. W sztuce współczesnej technika własna spotykana jest niezwykle często ze względu na mnogość artystycznych kierunków oraz dominującą w twórczości artystów, już od lat 70-tych, sztukę instalacji.
Dzieło posiada charakterystyczne cechy utworu dla styli abstrakcja, ekspresjonizm, minimalizm, street art. Jest to styl porzucający wszelkie podobieństwa formalne do form rzeczywistych, postulując wyrażanie za pomocą sztuki wartości abstrakcyjnych, idei, emocji, symboli. Najsłynniejszymi polskimi ekspresjonistami byli artyści należący do grupy BUNT, działającej przed II wojną światową. Minimalistycznymi obrazami są prace Marka Rothko, Kazimierza Malewicza oraz konceptualne kompozycje Zbigniewa Dłubaka i Romana Opałki. Sztuka uliczna polega na wyrażaniu siebie jako części społeczności o konkretnych potrzebach, nieobojętnych wobec wydarzeń regulujących jej codzienność.
Tematem tej pracy są abstrakcja, inne.
Wśród gamy kolorystycznej dominują kolory: brązowy, czerwony, pomarańczowy, różowy, wielokolorowy, inne. Kolor brązowy ma duży potencjał związany z wystrojem wnętrz, ponieważ nadaje przestrzeni naturalnego charakteru. Obraz lub rzeźba o czerwonej barwie będzie główną gwiazdą w naszym wnętrzu, zwracającą uwagę wszystkich wizualnych odbiorców. Barwa pomarańczowa dobrze sprawdzi się w jasnej przestrzeni, wymagającej ożywienia i wprowadzenia centralnego elementu dla wystroju wnętrza. Welobarwne dzieła sztuki warto dopasować do wnętrza tak, by choć jeden kolorystyczny element kompozycji znalazł odzwierciedlenie w elemencie wystroju poza ramami obrazu.
Klimat obrazu opisać mozna jako: melancholia, pasja, radość, spokój, żywiołowość. Dzieła sztuki o zgaszonych barwach, przedstawiające jesienne krajobrazy bądź postacie ludzkie pogrążone w zadumie wywołują melancholię. W przypadku pasji, artyści najczęściej stosują ciepłą kolorystykę zdominowaną przez czerwień lub wybierają tematy związane ze sferą uczuciową człowieka. Radość można osiagnąć poprzez kolory kojarzące się z przyrodą - np. Zielenią czy błękitami. Spokój najlepiej osiągnąć przy pomocy minimalistycznych kompozycji, które cechują ograniczoną paletą kolorystyczną. Żywiołowość, którą osiąga się poprzez wibrującą kolorystykę oraz emocjonalne tematy malarskie i rzeźbiarskie.