Splendor, 2023

Ta miedziana praca pochodzi z otwartego cyklu malarskiego pn. Substytut deszczu, rozpoczętego wiosną 2023 r. w pracowni artystycznej w Toruniu. Dzieła są monochromatyczne z wysokim połyskiem metalicznym, co czyni je lustrzanymi. Prace posiadają także wyraźną strukturę złożoną z krzemianów w formie nieregularnych strug na kształt tytułowego deszczu.

Obrazy są wykonane w takiej technice i technologii, że przywołują pierwsze myśli takie jak błysk, poler, chrom, szybkość i prędkość. Barwne prace są niczym lustra i poprzez tę funkcję umożliwiają przeglądanie się w nich. W obrazach odbija się świat zewnętrzny i widzowie przyglądający się ich detalom jak i sobie równocześnie. 

Dzieło jest podpisane z dwóch stron przez malarkę.

Obraz powinien zostać oprawiony w odpowiednio wybraną ramę ze względu na specyfikę podłoża drewnianego (płyta pilśniowa). Rama pełni wobec obrazu funkcje techniczne oraz estetyczne. Dobrze wykonana rama stabilizuje płaszczyznę i zabezpiecza krawędzie obrazu. Zaś druga funkcja ma na celu elegancką ekspozycję dzieła w danym wnętrzu (salon, sypialnia, hol, gabinet, pracownia, biuro, foyer, itd.). Do tego typu prac należy dobierać ramy z jednolitym kolorem np. biel, czerń, złoto, srebro lub oprawy drewniane o nowoczesnym i prostym kształcie. 

"Splendor" to obraz o wymiarach 70x100 cm z 2023 roku. Autorem pracy jest Iwona Jabłońska.

Praca wykonana została w technikach: akryl, olej, spray, technika własna, inne. Jest to farba syntetyczna, w produkcji której wykorzystuje się cząsteczki pigmentów oraz żywice poliakrylowe. Początkowo, farby akrylowe wykorzystywano do prac przemysłowych i budowlanych, m. In. Pokrywając nimi ściany budynków w klimacie nadmorskim, jednak od lat 50-tych szybko zyskiwały popularność jako medium malarskie. Posiadają liczne zalety: szybki czas schnięcia, dostępność, stosunkowo niską cenę, bogatą gamę kolorystyczną oraz łatwość posługiwania się nią. Może być wykorzystywana do pokrywania zarówno płótna jak i drewna, szkła, metalu, papieru, kartonu. Występuje w postaci płynnej (w pojemnikach) oraz żelowej (w tubkach) Farba akrylowa jest dobrym rozwiązaniem dla początkujących artystów, chociaż spotkamy ją w twórczości kanonicznych mistrzów malarstwa, takich jak Basquiat, Andy Warhol czy Edward Dwurnik. Jest to rodzaj farb malarskich, których składnikami są olej lniany oraz pigment. Technika własnoręcznego przygotowania farb oraz malowania nimi wymaga wiedzy, cierpliwości (obrazy olejne dość długo schną) oraz ćwiczeń; efekt, jaki dzięki nim uzyskany, jest wart tego wysiłku ze względu na dobrą trwałość obrazu oraz świetlistość kolorów. Farby olejne mają długą historię, która w przypadku Europy sięga XV wieku. Pierwszymi artystami, którzy zaczęli posługiwać się olejami na desce byli artyści flamandzcy i holenderscy, tacy jak Jan van Eyck oraz Rogier van der Weyden, którzy posługiwali się techniką laserunkową (nakładali półprzezroczyste, cienkie warstwy olejne na monochromatyczną podmalówkę, wzmacniając niektóre tony). W XVII wieku modna była technika alla prima, malowania „od razu”, często mieszając farby olejne na płótnie, nakładane impastowo. Zwolennikami takiego wariantu byli Peter Paul Rubens czy Diego Velazquez. Jest to technika wykorzystująca farby w sprayu, a więc pigmenty wraz z gazem nośnym, które znajdują się w pojemniku pod dużym ciśnieniem. Spray jest klasycznym medium stosowanym w nurcie street artu do tworzenia graffiti oraz murali. Przeznaczony jest do malowania „z ręki” oraz z wykorzystaniem wcześniej przygotowanych szablonów, które artysta przykłada do płaskiej powierzchni, a następnie rozpyla farbę. Jako metoda szybka i dość łatwa, spray stał się narzędziem twórców utożsamianych ze sztuką ulicy do wyrażania treści społecznych, politycznych i kulturowych. Z drugiej strony, bywa kojarzony z wandalizmem, ponieważ jest łatwą i tanią metodą na wyrażenie własnych myśli przed szeroką publicznością w sposób znany już ze starożytnych miast rzymskich. Farby w sprayu wykorzystywane są jako dopełnienie malarskich kompozycji powstających na płótnie, najczęściej przy udziale farb akrylowych. Przykładami artystów posługujących się medium sprayu są Basquiat, Fernando Carlo, Richard „Richie” Mirando oraz Sane Smith. Bez wątpienia najsłynniejszym przedstawicielem sztuki ulicy malowanej sprayem jest Banksy, artysta o nieustalonej tożsamości, który zostawia swoje prace na murach całego świata. Prace Banksy’ego charakteryzują się kąśliwym humorem, a niekiedy wręcz sarkazmem w komentowaniu aktualnych zjawisk politycznych i kulturalnych. To właśnie dzięki szablonom i farbom w sprayu Banksy pozostaje szybki i niemożliwy do namierzenia przez historyczno-sztucznych szpiegów. Jest to indywidualna technika artystyczna, opracowywana w konkretnym warsztacie twórczym i dostosowana do potrzeb i wizji artysty.

Pracę możemy zakwalifikować do styli: abstrakcja, ekspresjonizm, minimalizm, street art. Najbardziej znanymi twórcami kompozycji abstrakcyjnych byli Piet Mondrian, Jackson Pollock, Paul Klee, Kazimierz Malewicz, Lucio Fontana. Najważniejszymi przedstawicielami ekspresjonizmu w Polsce byli graficy skupieni wokół grupy artystycznej BUNT, a więc Stanisław Kubicki, Stefan Szmaj, Władysław Skotarek czy Jan Jerzy Wroniecki. Eksperymenty minimalistyczne bywają określane jako protoinstalacje ze względu na fakt, iż proponowały nowe podejście do związku przedmiotu z przestrzenią dzieła, stając się jej nierozerwalną częścią. Street art czyli sztuka uliczna, polega na wyrażaniu siebie jako części społeczności o konkretnych potrzebach, nieobojętnych wobec wydarzeń regulujących jej codzienność. Dlatego też zdecydowana większość malunków na murach dotyczy aktualnych wydarzeń, komentowanych często z humorem, ironią, przekąsem.

Przewodni temat pracy to abstrakcja.

Wśród gamy kolorystycznej dominują kolory: brązowy, czerwony, pomarańczowy, różowy, wielokolorowy, inne. Kolor brązowy idealnie współgra z beżem i błękitem, nadając kompozycji charakteru kontemplacyjnego. Barwa czerwona stanowi najlepszy sposób na ocieplenie wnętrza, w którym przebywamy. Ponadto dynamizuje i ożywia przestrzeń poza dziełem. Pomarańczowy, który jest chętnie wykorzystywany przez postimpresjonistów do przełamania zbytniego realizmu kolorystycznego dzieła malarskiego. Mieszana kolorystyka prac charakteryzowała kolorystów, fowistów, impresjonistów oraz ekspresjonistów. Dzisiaj często spotykamy takie rozwiązanie w dziełach z nurtu street art oraz instalacjach artystycznych podejmujących problem optyki i percepcji.

Autor dzieła utrzymał je w nastrojach które opisać możemy jako melancholia, pasja, radość, spokój, żywiołowość. Melancholia to uczucie trudne do określenia, pokrewne tęsknocie i zadumie, dlatego mogą ją wywołać obrazy odwołujące się do naszych pozytwnych przeżyć, np. Widoki morza czy konkretne postacie na obrazach. Wywołują ją tematy dotyczące miłości i erotyki, zaś wśród kolorów pełnych pasji na pewno znajdą się czerwienie i róż. Radość można osiagnąć poprzez kolory kojarzące się z przyrodą - np. Zielenią czy błękitami. Spokój, który związany jest najczęściej z motywami natury bądź abstrakcją w subtelnej gamie kolorystycznej. Stan ten wzmacniany jest przez wizualne bodźce, które oddziaływują na nasz wzrok żywymi, energetycznymi kolorami.