Strażnicy Świętego Ognia, 2023

Oświeceni są strażnikami Świętego Ognia –
boskiej iskry, która rozpala ich dusze i ich prowadzi, 
ź ródła ich mądrości i współczucia,
płomienia, który wypala ich ignorancję,
światła oświetlającego ich drogę do wyzwolenia.

"Obrazy składające się na projekt „Continuum” wyrażają moją fascynację tematem świadomości oraz symbolicznym i psychologicznym aspektem alchemii w przemianie człowieka.
     Ze względu na moją obecną obsesję na punkcie okręgów - pojawiają się one na większości obrazów -  będąc wyrazem cyklu życia, duchowych śmierci i odrodzeń, dążenia do rozwoju, poszerzania świadomości i jedności z energią wszechświata.
     Dla usprawiedliwienia swojej fiksacji na punkcie kół, zacytuję J. Bohme, który już w 1612 r. pisał tak:„Istota Boga jest jak koło (…), im więcej się patrzy na koło, tym więcej dowiaduje się o jego kształcie, a im więcej się wie, tym większą przyjemność ma się w kole (…) ”.
     Bohaterowie z obrazów przechodzą archetypowy cykl śmierci i odrodzenia, w którym „fałszywe Ja” poddaje się a zaczyna wyłaniać się „prawdziwe Ja”.
     Postacie te są splątanymi duszami, wrażliwymi i wysoce responsywnymi na współdzieloną energię. W swojej intensywnej, głębokiej relacji są katalizatorami wzajemnego przebudzenia świadomości i duchowej transformacji.
     Proces dochodzenia do samorealizacji jest bolesny i wymaga od nich wysiłku utrzymania równowagi pomimo emocjonalnego rollercoastera, którego doświadczają.
     Postacie otoczone są jedynie kamieniem i pustą przestrzenią. Nagość, kamień - symbolizują surowość życia i samotność człowieka w kontakcie z własnymi myślami, uczuciami. Człowiek doświadcza nagości i bezbronności nie tylko ciała, ale przede wszystkim własnej Psyche. Nawet w otoczeniu ludzi – z surowością życia staje twarzą w twarz sam, całym sobą - i własnymi zmysłami doświadcza chłodu „kamienia”."

Obraz o tytule "Strażnicy Świętego Ognia" to praca z 2023 roku o wymiarach 130x70 cm. Jej autorem jest KAROLINA OBUCHOWSKA.

Dzieło zostało wykonane w technice olej. Jest to medium składające się z barwnego pigmentu oraz oleju lnianego, charakteryzujące się długim czasem schnięcia, wyrazistymi kolorami oraz świetlistą powierzchnią. Istnieje wiele sposobów nakładania farby olejnej na podobrazie: można robić to impastowo, a więc grubymi warstwami czy też laserunkowo, wydobywając konkretny ton niższych warstw obrazu. Pierwszym sposobem posługiwali się w swojej twórczości Rogier van der Weyden i Jan Vermeer; technika alla prima była z kolei charakterystyczna dla Petera Paul Rubensa czy Antonego van Dycka, którzy przed przystąpieniem do malowania jedynie zaznaczali schemat kompozycji pędzlem na płótnie. Farby olejne były dominującą techniką artystyczną do połowy XX wieku, kiedy na rynku pojawiły się farby akrylowe – szybkoschnące i łatwe w użytkowaniu.

Podłożem tej pracy jest płótno. Jest to rodzaj tkaniny o splocie płóciennym, które charakteryzuje się szerokim zastosowaniem. W przypadku warsztatu artystycznego, płótno występuje w charakterze podobrazia: może zostać rozpięte na listwach drewnianych, tworząc blejtram, lub zostać umieszczone na desce. Kompozycję malarską umieszcza się na płótnie uprzednio zagruntowanym.

Dzieło posiada charakterystyczne cechy utworu dla styli figuratywne, inne, realizm, surrealizm. Sztuka figuratywna to typ prac artystycznych, w których możemy wyróżnić sylwetki ludzkie, zwierzęce czy przyrodnicze w ich proporcjach naturalnych lub bliskich rzeczywistym. Jest to kierunek obecny w sztuce od XVII wieku, zaś od lat 70-tych powraca jako hiperrealizm, czyli niezwykle szczegółowe oddanie rzeczywistych form wizualnych. Surrealiści korzystali z szerokiego repertuaru narzędzi plastycznych: obrazów, rzeźb, pierwszych instalacji, asamblaży, fotomontaży.

Tematem tej pracy są akt, człowiek, fantastyka, portret. Akt, który przedstawia nagość, zazwyczaj bez zwracania uwagi na estetykę formy i prezentacji. Jest jednym z najpopularniejszych motywów w rzeźbie, malarstwie i fotografii. Akt zazwyczaj prezentuje postaci ludzkie, kadrowane lub w całości. Człowiek, który jest bez wątpienia najpopularniejszym motywem w sztuce od prehistorii aż do dziś. Postać ludzka występowała w niezliczonych kontekstach artystycznych: jako święty, w kostiumie mitologicznym, w scenach rodzajowych, salonowych, alegorycznych oraz wielu innych. Człowiek zajął również ważne miejsce w sztuce abstrakcyjnej, jednak obiektem zainteresowania stało się jego wnętrze – świadomość oraz percepcja. Fantastyka jest bardzo szerokim pojęciem, pod którym sklasyfikowac możemy prace charakteryzujące się wykorzystaniem motywów I wizji futurystycznych, średniowiecznych, kosmicznych, elementów legend I podań. Portret jest najpopularniejszą formą upamiętnienia wizerunku już od czasu antyku. Zarówno w rzeźbie, fotografii jak i w malarstwie czy rysunku. Jako samodzielna forma pojawił się w okresie quattrocenta we Włoszech.

"Strażnicy Świętego Ognia" wyróżnia się paletą kolorów wśród których występuje inne.

Nastroj pracy charakteryzują niepokój, pasja, radość, spokój, żywiołowość, inne. Atmosferę niepokoju kreują tematy psychodeliczne, osadzone w ciemnej kolorystyce. Dobitnym przykładem niepokojących obrazów są surrealistyczne kompozycje Zdzisława Beksińskiego. Pasja, którą można osiągnąć dzięki motywom miłości, przyjemności, pożądania, lub – z drugiej strony – agresji, złości i wzburzenia uczuciowego. Radość, którą wywołują jasne kolory, dekoracyjne linie i motywy takie jak ludzie, natura oraz zwierzęta. Kompozycje pełne spokoju są pozbawione efektu ruchu i dominuje w nich ohraniczona paleta barw. Żywiołowość mogą wywoływać dzieła sztuki o wibrujących barwach i dynamicznych liniach.