Zachód słońca, 2020

Zachód słońca, 2020, akryl na płótnie, 100 x 90 cm

Cykl obrazów - Czerwona Plaża

Rok 2020 zmienił nasze życie na całym świecie, choroba, wirus wraz z nią wiele dramatów i zwątpień ludzkich. Samotni i zestresowani, dodatkowo jeszcze bardziej zmęczeni nową sytuacją czuliśmy się niepewnie. Ciągłe czekanie, przekładanie wszelkich planów na później i wielka niewiadoma co przyniesie kolejny dzień. Na domiar złego ciągła myśl w głowie jak przetrwać w czasach chaosu. Skutki izolacji społecznej odbiły się na zdrowiu psychicznym wielu osób. Czyżby lekarstwo okazało się gorsze niż choroba? Ponadto widoczne wpadki i absurdy polityczne w kraju, które skutkowały wielokrotnie buntem społeczeństwa i strajkami nie pomagały w zachowaniu spokoju. Każdy żył z dnia na dzień, czekając na normalne życie. Nadal przyszłość stoi pod znakiem zapytania. Czy wróci taki sam porządek świata jak sprzed pandemii? Na to musimy jeszcze trochę poczekać, a aktualnie radzić sobie z teraźniejszością.

Mając świadomość ograniczeń co do podróży, zrodził się pomysł w rozwiązaniu malarskim w pracowni. Cykl abstrakcyjnych wielkoformatowych obrazów pn. Czerwona Plaża jest odwzorowaniem tęsknot i wspomnień za wakacjami w dalekie destynacje, wyróżniające się niezwykłością krajobrazu z energetycznymi kolorami. Zwrócenie uwagi na piękno, bogactwo i różnorodność form natury włoskiego wybrzeża czy dubajskich terenów pustynnych. Tęsknota za normalnym, dawnym życiem i beztroską spontanicznych decyzji wyjazdowych oraz licznych rozrywek. (...)

Malarstwo abstrakcyjne to wyjście poza strefę ograniczającą. To wolność twórcza bez granic, inaczej można to nazwać jako prawda oraz szaleńcza wolność i swoboda. Jasne podążanie za swoimi pragnieniami i instynktami. Według mnie abstrakcja ma wymiar symboliczny poprzez wyrażanie siebie w sposób duchowy, intuicyjny i emocjonalny. (...)

Praca jest podpisana na odwrociu i nie wymaga oprawy.

"Zachód słońca" - obraz jest dziełem z 2020 roku I charakteryzuje się wymiarem 90x100 cm. Autorem jest Iwona Jabłońska.

Praca wykonana została w technikach: akryl, olej, technika własna, inne. Jest to farba syntetyczna, w produkcji której wykorzystuje się cząsteczki pigmentów oraz żywice poliakrylowe. Początkowo, farby akrylowe wykorzystywano do prac przemysłowych i budowlanych, m. In. Pokrywając nimi ściany budynków w klimacie nadmorskim, jednak od lat 50-tych szybko zyskiwały popularność jako medium malarskie. Posiadają liczne zalety: szybki czas schnięcia, dostępność, stosunkowo niską cenę, bogatą gamę kolorystyczną oraz łatwość posługiwania się nią. Może być wykorzystywana do pokrywania zarówno płótna jak i drewna, szkła, metalu, papieru, kartonu. Występuje w postaci płynnej (w pojemnikach) oraz żelowej (w tubkach) Farba akrylowa jest dobrym rozwiązaniem dla początkujących artystów, chociaż spotkamy ją w twórczości kanonicznych mistrzów malarstwa, takich jak Basquiat, Andy Warhol czy Edward Dwurnik. Jest to rodzaj farb malarskich, których składnikami są olej lniany oraz pigment. Technika własnoręcznego przygotowania farb oraz malowania nimi wymaga wiedzy, cierpliwości (obrazy olejne dość długo schną) oraz ćwiczeń; efekt, jaki dzięki nim uzyskany, jest wart tego wysiłku ze względu na dobrą trwałość obrazu oraz świetlistość kolorów. Farby olejne mają długą historię, która w przypadku Europy sięga XV wieku. Pierwszymi artystami, którzy zaczęli posługiwać się olejami na desce byli artyści flamandzcy i holenderscy, tacy jak Jan van Eyck oraz Rogier van der Weyden, którzy posługiwali się techniką laserunkową (nakładali półprzezroczyste, cienkie warstwy olejne na monochromatyczną podmalówkę, wzmacniając niektóre tony). W XVII wieku modna była technika alla prima, malowania „od razu”, często mieszając farby olejne na płótnie, nakładane impastowo. Zwolennikami takiego wariantu byli Peter Paul Rubens czy Diego Velazquez. Technika autorska, niepowtarzalna i oryginalna, zwykle mieszana, zależna od indywidualnej wizji artysty. W dużej mierze polega na eksperymentalnych działaniach samego twórcy.

Praca wykonana jest w oparciu o płótno. Jest to tkanina o splocie płóciennym, posiadająca wielorakie zastosowanie. Płótno wykorzystywane jest jako podobrazie malarskie: najpopularniejszymi rodzajami są te wykonane z włókien bawełnianych lub lnianych. Płótno malarskie bywa mocowane na krosnach (drewnianych listwach), tworząc blejtram lub umieszczane na desce drewnianej przy pomocy odpowiedniego kleju. Płótno jest w następnej kolejności gruntowane oraz pokrywane farbą.

Dzieło posiada charakterystyczne cechy utworu dla styli abstrakcja, ekspresjonizm, minimalizm, surrealizm. Abstrakcja to styl odrzucający zasadę mimesis, a więc naśladownictwa natury. Intencją abstrakcjonistów nie jest odzwierciedlenie rzeczywistości w jej rzeczywistych kształtach, ale przekazywanie abstrakcyjnych pojęć i idei przy pomocy linii i oraz kolorów dzieła malarskiego. Ekspresjonizm to kierunek w sztuce, który pojawił się w końcu XIX wieku w Europie, który charakteryzują mocne, przerysowane kompozycje, twarde linie, zniekształcenie świata przedstawionego, zaburzenie proporcji oraz perspektywy dzieła, wykorzystanie kolorów nietypowych dla rzeczywistości. Minimalizm powstał na gruncie modernistycznych eksperymentów formalnych, które dążyły do mocnego ograniczenia środków plastycznych. W latach 20-tych we Francji pod wpływem eksperymentów dadaistycznych oraz psychoanalizy Freuda narodził się Surrealizm, który skupiał się na odkrywaniu zakamarków podświadomości, nawiązywał do rzeczywistości sennej, poszukując w niej logiki nowych światów wewnątrz umysłu ludzkiego.

Tematem tej pracy są abstrakcja, fantastyka, morze, pejzaż, inne. Obejmuje ona zarówno tematykę fantasy, ukazując baśniowe, nierealne postacie, przedmioty i zdarzenia, jak również fantastykę naukową, występującą często w ramach futurystycznych wizji artysty. Morze występuje głównie w kompozycjach marynistycznych, którym towarzyszą również statki, zwierzęta żyjące w nadmorskim klimacie oraz pełne bestroski scenki rodzajowe. Pejzaż, który w przeszłości był jednym z głównych wątków podejmowanych w Akademiach Malarstwa i Rzeźby. Początkowo funkcjonował w mitologicznym, alegorycznym kontekście. Jego potencjał odkryli niemieccy romantycy, którzy za pośrednictwem natury odzwierciedlali marzenia i niepokoje człowieka.

Wśród gamy kolorystycznej dominują kolory: biały, czerwony, pomarańczowy, zielony, szary, wielokolorowy. Kolor biały jest wskazany zwłaszcza dla tych miłośników sztuki, którzy cenią sobie minimalizm. Barwa czerwona stanowi najlepszy sposób na ocieplenie wnętrza, w którym przebywamy. Ponadto dynamizuje i ożywia przestrzeń poza dziełem. Barwa pomarańczowa pozwoli nam ożywić dom i miejsce pracyZieleń zbliża nas do natury, dlatego jeśli jesteśmy zmęczeni miejskim krajobrazem, zaprośmy zielone dzieło sztuki do naszego domu. Szarość warto wprowadzić do wnętrza minimalistycznego, dzięki czemu zyska ono jeszcze więcej nienachalnej elegancji. Dzięki zabiegowi artystycznemu mieszanej kolorystyki z łatwością dopasujemy dzieło do wnętrza o takiej kolorystyce, która występuje choć w jednym fragmencie obrazu czy rzeźby.

Autor dzieła utrzymał je w nastrojach które opisać możemy jako melancholia, niepokój, pasja, radość, żywiołowość. Melancholia może być wywoływana przez sztukę wykorzystującą motyw tęsknoty, zadumy nad przeszłością, rozstania czy śmierci. Niepokój jest osiągana przez dzieła sztuki oddziałujące na świadomość poprzez lęki pierwotne, np. Kompozycje ukazujące trudną do zidentyfikowania postać, stworzenia bez twarzy, ciemne kolory. Dzieła sztuki pełne pasji przedstawiają chwile zmysłowych przyjemności oraz wybuchu uczuć w ujęciu dynamicznym. Wbrew temu, co można sądzić, wywołanie radości u odbiorcy jest jednym z najtrudniejszych wyzwań artystycznych. Stan ten wzmacniany jest przez wizualne bodźce, które oddziaływują na nasz wzrok żywymi, energetycznymi kolorami.